آشنایی با گیاهان دارویی قسمت اول
اراقیطون
(برگ باباآدم)
Burdock
کارشناسان طب گیاهی انگلیس در طول قرون وسطی ریشه اراقیطون (باباآدم) را در درمان کورکها، اسکوربوت و روماتیسم به "سارساپاریلا" ترجیح می دادند. درمانگران بومی آمریکا علاقمند به باباآدم بعنوان یک گیاه دارویی بودند. کارشناسان طب گیاهی آمریکا از ریشه ها و تخم این گیاه به عنوان ماده تصفیه کننده خون و مسکن درد به مدت بیش از دو قرن استفاده
کرده اند.
ریشه و برگهای این گیاه در درمان با گیاهان دارویی مورد استفاده قرار می گیرد، اما اغلب مصرف ریشة آنرا ترجیح می دهند. گیاه باباآدم عمدتاً در درمان آرتریت، نقرس و سایر حالات التهابی مورد توجه است. تصور میشود که این گیاه با تحریک کبد در درمان نقرس و روماتیسم مفید واقع میشود. این گیاه به عنوان ادرارآور (دیورتیک) مورد استفاده قرار می گیرد. تنفس را راحت می کند و این حالات سبب میشود که این گیاه در درمان نقرس مؤثر واقع شود. کارشناسان طب گیاهی در سرتاسر جهان برای درمان طیف و سیعی از بیماریها از جمله ذات الریه، آبسه، آکنه، تب، شوره سر و عفونتهای گلو و همچنین التهاب از باباآدم استفاده کرده اند. با این وجود، اسناد و مدارک دال بر مؤثر بودن باباآدم در درمان نقرس، آرتریت و بیماریهای پوستی عمدتاً کافی نیست.
معرفی گیاه
گیاه باباآدم ابتدا در اروپا و شمال آسیا رویید. عضوی از این گیاه که تیره "تاتاری" است بعنوان یک گیاه دو ساله امروزه در سرتاسر ایالات متحده می روید. این گیاه دارای شاخه های پهن است و ارتفاع آن به سه یا چهار پا می رسد. گلهای ارغوانی آن بین ماههای ژوئن و اکتبر غنچه باز می کنند. شکل دیگری از گیاه باباآدم، دارای برگهای پیچ خورده و قلبی شکل است که قسمتهای بالای آنها سبز اما قسمت پائین مایل به سفید است. ریشه های عمیق این گیاه دارای رنگ سبز متمایل به قهوه ای با قسمتهای بیرونی تقریباً سیاه است. ریشه های آن مهمترین بخش گیاه است که برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
این گیاه بصورت وحشی بخوبی رشد می کند اما در معرض نور و خاک، خشک و پژمرده میشود. کارشناسان طب گیاهی برگهای این گیاه را در طول اولین سال رشد آن جمع آوری می کنند و ریشه های آنرا در پائیز اولین سال پس از کاشت گیاه (یا در طول بهار آتی قبل از اینکه گلها غنچه باز کنند) برداشت می کنند.
ترکیبات گیاه
گیاه باباآدم حاوی عناصر و ترکیبات فعالی بنام "لاکتون سیسکوئیترپین" است. این گیاه دارای درصد بالایی هیدرات کربن بنام اینولین یا (فراکتوسان) است. همچنین حاوی روغن مایع، استرول های گیاهی، تانین و روغن چربی دار است. کارشناسان طب گیاهی از قدیم الایام از ریشه و برگهای این گیاه در درمان آرتریت، روماتیسم، نقرس، بیماریهای پوستی، اسکوربوت، بیماریهای آمیزشی، پسوریازیس و سایر اختلالات پوستی استفاده می کردند. اما آنها مطمئن نیستند که کدام ترکیب و عنصر فعال موجود در ریشه این گیاه عامل خواص درمانی است.
اشکال موجود
فرآورده های این گیاه از ریشه ها یا برگهای تازه و خشک آن تهیه میشوند. معمولاً میتوانید آنرا بصورت پودر ریشه خشک شده، عصاره (مایعی که از طریق جوشاندن گیاه در آب تهیه میشود)، تنتور (محلولی از گیاه در الکل یا آب و الکل) یا عصاره مایع تهیه کنید.
نحوه مصرف
ریشه باباآدم در میان کارشناسان سنتی طب گیاهی برای درمان روماتیسم، نقرس، تاولهای پوستی و عفونت مثانه مورد توجه است. این گیاه اشتها را تحریک می کند، لذا کارشناسان امروزی برای درمان بی اشتهایی عصبی آنرا توصیه
می کنند. این گیاه همچنین بعنوان داروی ادرارآور برای درمان علائم مجاری معده ای - روده ای یا برای مصرف موضعی درمان پوست فلسی و پسوریازیس مورد استفاده قرار می گیرد. تحقیقات علمی بعمل آمده در طول تقریباً پنجاه سال بیش نشان داد که ریشه باباآدم دارای پاره ای خواص آنتی بیوتیکی است. اسناد و مدارکی نیز دال بر مؤثر بودن این گیاه در درمان کورکها وجود دارد. برخی افراد حتی ادعا می کنند که ریشه این گیاه در درمان دیابتیها نیز مؤثر است. اما تحقیقات بعمل آمده در خصوص دیابتیها چندان سریح و روشن نیست.
در یک تحقیق به عمل آمده معلوم گشت که این گیاه سبب کاهش میزان قند خون و براساس تحقیق دیگری حتی سبب تشدید علایم و ناراحتیهای دیابت در حیوانات گردید.
تحقیقات اخیر نشان داده که این گیاه از آسیب مواد شیمیایی خطرناک منعقد شده به سلولها پیشگیری کرده است. این دستاورد موید این احتمال است که گیاه مزبور می تواند در کاهش میزان خطر رشد سرطان ناشی از مواد شیمیایی سمی جلوگیری کند. گیاه باباآدم را می توانید به صورتهای زیر به عنوان تقویت کننده روزانه مصرف کنید:
* ریشه خشک: 2 تا 6 گرم عصاره این گیاه روزانه سه بار.
* تنتور (1/5): 8 تا 12 میلیلیتر روزانه سه بار.
* عصاره مایع (1/1): 2 تا 6 میلیلیتر روزانه سه بار.
* چای گیاه: 2 تا 6 گرم در 500 میلیلیتر آب.
نکات احتیاطی
خطر شناخته شده ای که مرتبط به استفاده از باباآدم باشد، وجود ندارد، اما هنگام تماس با آن مراقب باشید چون شانس کمتری وجود دارد که آدم بتواند از تحریک پوستی ناشی از استعمال آن گریزی داشته باشد. اگر باردار یا شیرده هستید، به این گیاه دست نزنید. چون ممکن است سبب تحریک رحم گردد که نهایتاً به سقط جنین منتهی خواهد شد.
در هر صورت، در این مرحله بهتر است از مصرف زیاده از حد آن (به ویژه ریشه آن) اجتناب ورزید چون کارشناسان هنوز اثرات سمی بودن این گیاه را به طور عمیق تحقیق نکرده اند.
تداخل های احتمالی
اگر تحت درمان بیماری دیابت هستید، از مصرف زیاده از حد این گیاه اجتناب ورزید زیرا می تواند اثر سایر داروها را خنثی کند. اگر مبتلا به دیابت هستید، با پزشک خود قبل از مصرف این گیاه یا هر تقویت کننده دیگری مشورت کنید.
اکالیپتوس
Eucalyptus
ساکنین اولیه استرالیا- بومیهای استرالیایی- از برگهای اکالیپتوس برای درمان جراحات و پایین آوردن تب استفاده می کردند. آنها همچنین
می دانستند اگر در منطقه بیابانی استرالیا به نام "آتبک" (Outpack) با بی آبی مواجه شوند، می توانند ریشه های اکالیپتوس را، که آکنده از آب است، از زمین برای رفع تشنگی بیرون بیاورند. برگهای اکالیپتوس و روغنی که آنها تولید می کنند سبب کشتن باکتریها و رفع ناراحتیهای تنفسی افراد مبتلا به خناق، آسم و برونشیت میشود. اگر سابقه مصرف ویکس دارید، آنگاه احتمالاً خنکی و احساس سوزش ناشی از مرهم روی پوست و پاک شدن سینوس ها در اثر رایحة نعناعی و معطر را به یاد خواهید آورد. در واقع این اثرات روغن اصیل اکالیپتوس است. اکالیپتوس به انواع عطر، صابون و برخی از مواد غذایی و نوشیدنیها اضافه میشود. از این گیاه همچنین به عنوان عامل دفع حشرات نیز استفاده و به روغن شمع و افشانه های حشره کش نیز اضافه میشود. اگر به هیره ها (حشرات) گرد و غبار آلرژی دارید، می توانید اضافه کردن چند قطره روغن اصلی اکالیپتوس به مایع شستشوی لباسهایتان را مورد توجه قرار دهید. تحقیقات اخیر مؤید این است که این گیاه دارویی تعداد هیره ها (حشرات)ی گرد و خاک را تا حد زیادی کاهش می دهد و راه تنفس شما را بازتر می کند.
اگر در خانة خود شاهد سوسک هستید، اضافه کردن چندین قطره روغن اصیل اکالیپتوس بر لباسهای مندرس و گذاشتن آنها را در کمد لباسهایتان امتحان کنید (دقت کنید لباسهای مزبور را از مواد غذایی یا ظروف دور نگهدارید). به خاطر داشته باشید که روغن اکالیپتوس فوق العاده برای انسان سمی است و در مصرف آن باید دقت کنید.
اگر فرزند دارید، اطمینان پیدا کنید که روغنهای اصیل این گیاه دور از دسترس او نگهداشته شود.
معرفی گیاه
کالیپتوس بومی استرالیا است، و در این قاره غذای اصلی موجود در وعده غذایی خرسهای کوآلا محسوب میشود. امروزه این گیاه در سرتاسر جهان از جمله ایالات متحده کشت میشود. اکالیپتوس گونه های بسیاری دارد. برخی از گونه های آن به اندازه گلهای تزئینی و برخی دیگر به اندازه درختان بزرگ است. اکالیپتوس لثه آبی یا درخت تب استرالیا، شناخته شده ترین گونه اکالیپتوس است که مصرف پزشکی دارد. ارتفاع این گیاه به 230 پا می رسد.
برگهای 4 تا 12 اینچی این گیاه سبز تند و براق است.
وقتی پوستة خاکستری آبی این گیاه کنده میشود، زیر آن پوسته کرمی رنگ وجود دارد.
ترکیبات گیاه
چای و عصاره این گیاه از مادة برگ خیس خورده در محلول الکل که دارای مواد فعال است، تهیه میشود. پاره ای از این عناصر و ترکیبات فعال "تانین" و "فلاونوید" نامیده میشوند. روغن اصیل برگ تهیه شده از تقطیر بخار عمدتاً از عنصر فعالی به نام "سینوئول" تشکیل شده است. روغن این گیاه همچنین حاوی سایر عناصر شیمیایی گیاهی است
اشکال موجود
این گیاه به صورت روغن مایع اساسی، روغن اساسی به شکل پماد تنتور برگ (محلول تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل و آب)، برگ خام و چای قابل دسترسی است. قطره های ضد سرفه تجاری، انواع شربتها، مایعات تبخیر کننده، روغنهای مالیدنی، انواع خمیردندان و مواد شستشوی دهان حاوی روغن اکالیپتوس یا ترکیب اصلی آن یعنی سینئول است
نحوه مصرف
این گیاه برای درمان التهاب سینه، ریه ها، بینی و گلو بکار می رود و می تواند برخی از گونه های باکتری و همچنین برخی از انواع قارچها را از بین ببرد. وقتی ازاین گیاه دارویی برای مصرف موضعی استفاده می کنید، می تواند درد رماتیسمی را تسکین بخشد. قبل از مصرف میزان ریز یا هر میزان مصرف، با پزشک معالج خود مشورت و از دستورات ایشان پیروی کنید.
* جوشانده برگ اکالیپتوس (برای احتقاق): 1/2 تا 1 میلی لیتر روزانه.
* روغن برای مصرف موضعی (برای مقاصل متورم یا احتقاق سینه): 30 میلی لیتر روغن اکالیپتوس را به 500 میلی لیتر آب ولرم اضافه کنید.
* اکالیپتول: روزانه 0/05 تا 0/2 میلی لیتر (1 تا 2 قطره برای هر لیوان آب جوش).
* روغن اکالیپتوس (برای استعمال موضعی): نصب تا یک میلی لیتر (15 تا 30 قطره) روغن مزبور را به نصف لیوان روغن مایع (کنجد، زیتون و غیره) اضافه کنید.
* به منظور استفاده استنشاقی از این گیاه داروئی، 5 تا 10 قطره از روغن آنرا به 2 لیوان آب جوش اضافه کنید و سپس حوله را بالای سر خود بکشید و بخار آنرا استنشاق کنید.
نکات احتیاطی
در دوران بارداری یا شیردهی از مصرف اکالیپتوس پرهیز کنید. روغن این گیاه اگر استعمال موضعی داشته باشد، سمی نیست. اما نباید از این گیاه برای مصارف داخلی استفاده کرد.
انجمن فرآوردهای گیاهان دارویی آمریکا برگ اکالیپتوس را از نظر بی خطری در ردیف و درجه دو ارزیابی کرده است. درجه 2 به معنای این است که در کاربرد این گیاه محدودیتهایی متصور است. در ارتباط با عصاره های برگ اکالیپتوس باید گفت که افرادی که مبتلا به التهاب معده ای- روده ای یا التهاب مجرای صفراوی هستند، باید از مصرف عصاره برگ اکالیپتوس اجتناب کنند. در صورت ابتلا به ناراحتی کبد نیز از مصرف آن پرهیز کنند. در صورتی که مشمول هر کدام از این حالات هستید، با پزشک خود مشورت کنید. از مصرف بی رویه عصارة مزبور نیز اجتناب ورزید. "تانین" موجود در عصاره این گیاه می تواند، در صورتی که بی رویه مصرف شود، به انواع شکم درد یا آسیب کبدی و کلیوی منجر شود. هرگونه روغن این گیاه را به صورت یا بینی کودکان زیر دو سال نمالید.
تداخل های احتمالی
روغن و عصاره اکالیپتوس می تواند اثرات داروهایی را که برای درمان کمبود قند خون بکار می رود، خنثی کند. اگر به بیماری افت قندخون مبتلا هستید، مطمئن شوید که پزشک شما قبل از آغاز درمان با این گیاه در جریان امر واقع شده است.
بابونه اروپایی
Feverfew
بابونه اروپایی در طول قرنهای متمادی در طب سنتی و عامیانه اروپا برای درمان سردرد، ورم مفصل و تب مورد استفاده قرار گرفته است. واژة بابونه اروپایی از اصطلاح لایتن "فبری فیویج" به معنای "تب بر" اخذ شده است. این گیاه از دیرباز در درمان گزیدگی حشرات، قاعدگی نامنظم. دردهای معده و دندان درد می رفته است. هر چند که کارشناسان گیاهان دارویی امروزی معمولاً برای مقابله با حالات فوق از این گیاه استفاده نمی کنند. این عده امروزه از بابونه اروپایی برای معالجه میگرن، شروع اولیه آرتریت، بیماریهای روماتیسمی و سایر ناراحتیها استفاده می کنند.
معرفی گیاه
بابونه اروپایی اصالتاً بومی جنوبی شرقی اروپا است. امروزه این گیاه در کل اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا نیز یافت میشود. این نوع گیاه کوتاه قد و بادوام است و بین ماههای جولای و اکتبر رشد و نمو می کند. در گذشته این گیاه در تمامی دیواره هی باغهای انگلیس و آلمان یافت میشد. مردم نیز به کشت و پرورش آن در اطراف منازلشان می پرداختند چون عقیده داشتند این گیاه جو زمین را تصفیه و بیماری را خنثی می کند. گلهای ریز و مروارید گونه زردرنگ این گیاه نشان می دهد که از تیرة "آفتابگردان" است. این گیاه کمی به بابونه شباهت دارد لیکن بین این دو تفاوتهایی نیز هست. برگهای زرد مایل به سبز حالت حالت تناوب دارند و با موهای کوتاه به سمت پائین رشد می کنند. برگها در واقع مهمترین بخش این گیاه را در طب گیاهی تشکیل می دهند. بابونه اروپایی یک گیاه معطر با رایحة قوی و تند است.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصل از این گیاه معمولاً از برگهای آن تهیه می شوند. گاهی اوقات اینگونه فرآورده ها را از قسمتهای بالایی گیاه (یعنی کلیه قسمتهایی که در بالاتر از سطح زمین رشد
می کنند) تهیه می کنند. خاصیت ضد میگرنی این گیاه به عنصر فعالی به نام "پارتنولید" مربوط
می گردد.
این عنصر روی عضله صاف دیواره شریانهای خونی در مغز اثر می گذارد تا فعالیت عوامل تنگی رگ نظیر سروتونین، پروستاگلاندین و نوراپی نفرین را متوقف کند. عوامل تنگی رگ سبب باریک شدن رگهای خونی و در زمرة یکی از عوامل اصلی انواع میگرن محسوب میشود.
اشکال موجود
انواع کپسول این گیاه از برگهای خشک آن تهیه میشود. همواره در جستجوی فرآورده های استاندارد این گیاه، حاوی حداقل دو درصد پارتنولید، باشید. اگر فرآوردة مورد استفاده استاندارد نباشد، نمی توانید مطمئن باشید که آنچه مصرف می کنید حاوی پارتنولید کافی است و بدون وجود این عنصر، فواید درمانی کافی از مصرف این گیاه نصیب شما نخواهد شد. خواندن عنوان و مشخصات فرآورده های بابونه اروپایی حائز اهمیت است چرا که میزان پارتنولید موجود، بسته به محل رشد و نمو این گیاه متغیر است. بابونه اروپایی پاره ای از مناطق جهان، یا پارتنولید کمی دارند یا فاقد آن هستند.
می توانید برگهای این گیاه را که خودتان کشت کرده اید یا گونه ای از آن را که از بازار تهیه
می کنید، برای مصارف درمانی بجوید. با این وجود، در خوردن برگهای این گیاه محتاط باشدی. حدود 10 درصد افرادی که برگهای این گیاه را می جوند به زخم های دهان، از دست رفتن مزه ها یا تورم لبها، زبان و دهان مبتلا می شوند
نحوه مصرف
امروزه تقریباً 10 درصد آمریکاییها از انواع میگرن رنج می برند. بابونه اروپائی می تواند در نجات بسیاری از انسانها از این عارضه مؤثر واقع شود. این گیاه دارویی می تواند برای درمان انواع میگرنهای در حال پیشرفت و همچنین در پیشگیری از آنها مورد استفاده قرار گیرد. گیاه مزبور در درمان آن دسته از افراد مبتلا به میگرن که معالجات دیگر برایشان مؤثر واقع نشده است، مفید است. (این امر شامل تجویز داروها و معالجات پیشگیری از ابتلا به درد میشود). بابونه اروپایی اگر مطابق با دستورالعملهای پزشک معالج مصرف شود، داروی بی خطری است. در دهه 1980، متخصصان اروپایی پی بردند 70% از مبتلایان به میگرن که روزانه دو تا سه عدد برگ بابونه اروپایی مصرف می کنند از سردرد رهایی پیدا می کنند. دانشمندان انگیسی چنان از این ضریب بالای موفقیت شگفت زده بودند که درصدد برآمدند دامنه این تحقیقات را گسترش دهند. آنها دریافتند که بابوبه اروپایی در کاهش شدت میگرن به مراتب مؤثرتر از مسکنها است. این گیاه همچنین علایم ناراحتیهایی نظیر تهوع، استفراغ ناشی از میگرن را از بین می برد. در سال 1997، بابوبه اروپایی در فروشگاههای مواد غذایی بهداشتی آمریکا در میان پر فروشترین گیاهان دارویی ایالات متحده در ردیف نوزدهم قرار گرفت. متخصصان علم پزشکی مطمئن نیستند که آیا این گیاه در کاهش تورم و مفاصل آرتریت نیز مؤثر است یا نه. اسناد و مدارک در این زمینه متناقض است اما برخی از افراد که مبتلا به ورم مفصل بوده اند ادعا می کنند گیاه مزبور در کاهش درد و مفاصل سفت آنها مؤثر بوده است.
میزان مصرفی پیشنهادی
* برای درمان و پیشگیری از میگرن عصارة استاندارد شده بابونه اروپایی را روزانه 2 بار (حاوی حداقل 250mcg پارتنولید) مصرف کنید.
* برای درمان حمله شدید میگرن روزانه 1 تا 2 گرم پارتنولید مصرف کنید. برای درمان سایر حالات، روزی دو بار به میزان 1 تا 2 میلی لیتر عصاره مایع 1:1 یا 2 تا 4 میلی لیتر تنتور 1:5 (محلولی که از این گیاه و الکل یا از گیاه مزبور، الکل و آب تهیه میشود) میل کنید.
نکات احتیاطی
بابونه اروپایی در درمان ناراحتی میگرن آن دسته از بیمارانی که نسبت به معالجات عادی و رایج پاسخ مثبت نداده اند مؤثر واقع میشود. گاهی اوقات از عوارض جانبی این داروی گیاهی نظیر دردشکم، سوء هاضمه، نفخ، اسهال، تهوع، استفراغ و عصبیت رنج می برند. چون بابونه اروپایی می تواند چرخه و سیکل عادت ماهانه را به هم زند، لذا زنان در طول دوره قاعدگی باید با احتیاط آن را مصرفکنند. زنان باردا، شیرد وهمچنین کودکان زیر 2 سال باید از مصرف آن پرهیز کنند.
تداخل های احتمالی
از مصرف توأم آسپرین، وارفارین یا هر نوع داروی رقیق کننده خون (آنتی ترومبوتیک) بپرهیزید. اگر هر کدام از این داروها را مصرف می کنید، بهتر است قبل از شروع مصرف بابونه اروپایی با پزشک معالج خود مشورت کنید
بابونه رومی
Roman Chamomile
به احتمال زیاد بابونه رومی، که به بابونه انگلیسی نیز معروف است، پیتر رابیت را به بستر خواب فرستاد تا همانطور که در داستان "بیتریکس پاتر" یعنی داستان "پیتر رابیت" آورده شده است، آرام و تسکین یابد. این داستان در ابتدای قرن بیستم به رشتة تحریر درآمد، اما امروزه بابونه هنوز هم در اروپا به عنوان یک داروی آرامبخش مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه همچنین برای درمان سوزش سردل و گاز اضافی که می تواند ناشی از حالت عصبیت باشد، بکار می رود. بابونه را در کرمهای صورت، نویدنیها، انواع رنگ مو، انواع شامپو و عطر نیز می توان یافت.
بابونه رومی می تواند میزان تهوع، استفراغ و تشکیل گاز در روده ها را کاهش دهد. این گیاه همچنین در ایجاد آرامش، کاهش ورم ناشی از بریدگیها یا بواسیر مفید واقع میشود، و شرایطی نظیر اگزما، التهاب لثه ها (ژنژیویت) را درمان می کند. مصرف آن عملاً شباهت به مصرف بابونة آلمانی دارد، و بنا به دلایل مستند این دو گیاه حاوی ترکیبات و عناصر فعال مشابهی هستند. بابونه رومی به اندازه بابونه آلمانی مورد تحقیق و بررسی نبوده است، لذا ادعا در خصوص فایده و اثر آن و در پاره ای موقعیتهای بهداشتی خاص باید با تحقیقات مضاعف تأیید گردد.
متأسفانه، این بدان معناست که بسیاری از مردم تصور می کنند مصرف بابونه رومی فایده ای ندارد. در حالی که بابونه رومی از مدتها قبل به بسیاری از چایها، پمادها و سایر انواع اقلام و ترکیبات دارویی اضافه میشود.
معرفی گیاه
بابونه رومی، بومی شمال غرب اروپا و شمال ایرلند است. در این مناطق به حالت خزیده و چسبیده به زمین می روید و ارتفاع آن نیز به یک پا می رسد. برگهای سبز خاکستری این گیاه از ساقه های آن ریشه می گیرند و گلهای آن مراکز زرد رنگی دارند که گلبرگهای سفید آنها را در بر گرفته و مینیاتور مروارید گونه ای را ایجاد کرده است. گلهای این گیاه بوی سیب می دهند.
ترکیبات گیاه
تهیه چای، پمادها، و عصاره های حاصل از بابونه موقعی صورت می گیرد که گلهای این گیاه غنچه سفید و زرد به خود گرفته باشند. اگز این شوفه ها چای درست نکنند، آنها را برای تولید روغن آبی رنگ که فواید درمانی دارد، می کوبند و می جوشانند. ترکیبات موجود در روغن این گیاه از پیشرفت ورم جلوگیری می کند و رشد باکتری ها، ویروسها و قارچها را که می توانند عامل درد باشند، کند می سازد
اشکال موجود
بابونه رومی به شکل گلهای خشک در قالب فله، چای، تنتور و همچنین در کرمها و پمادها یافت میشود
نحوه مصرف
بابونه رومی را به چند طریق می توان مصرف کرد. یکی از این حالات نوشیدن یک لیوان داغ چای بابونه در صورت درد معده یا اختلال خواب است. در کل، میزان ها مصرف بابونه که در پایین آورده میشود احتمالاً به تسکین انواع دردهای معده کمک و اشتهای شما را بیشتر می کند.
بابونه در کاهش درد دورة قاعدگی و تورم لثه ها، در صورتی که مبتلا به ژنژویت (التهاب لثه ها) باشید، مفید است.
* چای گلهای خشک این گیاه سه بار در روز به مقدار یک تا چهار گرم، یا عصاره با محتوای 70 درصد الکل به میزان 1 تا 4 میلی لیتر، روزی سه بار.
* برای معالجه بواسیر یا مشکلات پوستی دو چای کیسه ای بابونه را به یک لگن آب اضافه کنید یا چندین قطره تنتور بابونه رومی مصرف کنید. اگر پماد بابونه را مصرف می کنید، فرآورده هایی را برگزینید که حاوی 3 تا 10 درصد سرهای گل بابونه خشک شده باشد.
نکات احتیاطی
مصرف بابونه رومی بی خطر است لیکن نباید در دوران بارداری یا شیردهی مصرف شود. هر چند اما مصرف چای آن اشکال ندارد.
بابونه رومی حاوی ترکیبی به نام "اسید آنتمیک" است که می تواند در صورت مصرف زیاد سبب استفراغ شود. گزارش شده است که فردی پس از خوردن چای بابونه رومی با واکنش آلرژیک شدیدی روبرو گشت. وی به "ابروسیا" آلرژی داشت که در تیره بابونه رومی قرار دارد. اگر شما هم به ابروسیا آلرژی داشتن خود به ابروسیا اطلاعی ندارید، از پزشک خود در خصوص خطر مواجه شدن با این آلرژی سؤال کنید. به احتمال زیاد می توانید هر شکلی از بابونه را براحتی مصرف کنید.
تداخل های احتمالی
تعامل و تداخل این گیاه با سایر داروها و گیاهان دارویی هنوز گزارش نشده است، اما در صورتی که از رقیق کننده های خونی استفاده می کنید، از مصرف بابونه بهتر است پرهیز کنید.
بادرنجبویه Melissa Officinalisl
مشخصات گیاه :
گیاهی است علفی ، پایا از خانواده نعناع (Lamiaceae) به ارتفاع تا یک متر با بوی لیمو و با ساقه های راست که مقطع آن چهارگوش و برگ های متناوب بیضی شکل است . از بغل برگها گل هایی با کاسبرگ های رنگی اول زردرنگ بعد سفید و سپس به بنفش تبدیل می شوند. میوه آن فندقه و چهارقسمتی و تمام گیاه پوشیده از پرزهای ریز می باشد . که قسمت برگ و سرشاخه جوان گیاه قابل استفاده می باشد .
موارد استفاده :
این گیاه آرام بخش خفیف و خواب آور ملایم ، تنظیم کننده و مداوی ناراحتی های معده – روده است و برای تحریک ترشحات صفراوی ضد اسپاسم و ضد درد استفاده می گردد .
آثار فارماکولوژیک :
اسانس بادر نجبویه ، آثار آنتی هیستامینیک و ضد اسپاسم روی روده جدا شده خوکچه هندی از خود نشان داده است .
مقدار مصرف :
1.5 – 4.5 گرم از برگهای خشک گیاه به صورت دم کرده .
منع مصرف و عوارض جانبی :
باید در مصرف آن در هنگام اختلالات تیروئیدی احتیاط گردد . اسانس آن باید با دقت مصرف شود
پائودارکو
کارشناسان گیاهان طبی برزیلی از گیاه پائودارکو برای درمان و معالجه انواع اولسر، دیابت، روماتیسم، سرطان و کچلی استفاده می کنند. چای این گیاه ماده معروفی برای درمان عفونتها، التهاب قارچی کاندیدا و سایر انواع عفونتها است. برخی از درمانگران ادعا می کنند که چای تهیه شده از این گیاه در درمان سرطان هم مؤثر واقع میشود.
پائودارکو به عنوان فرآورده درمانی، آنچنان در ایالات متحده معروف شده است ه نسل درخت آن در آستانه خطر انقراض قرار دارد.
معرفی گیاه
پائودارکو نوعی چای گیاهی تهیه شده از پوسته داخلی درختان همیشه سبز تاببوا (tabebuia) است. اینگونه درختان در مناطق گرم آمریکای مرکزی و جنوبی می رویند. بخش اعظم پائودارکو از درختی در جنگلهای بارانی آمازون به نام (درخت تاببوا آولاندا) تهیه میشود.
درخت مزبورنوعی گیاه همیشه سبز دارای برگهای پهن است که طول آن به 125 پا می رسد. چون این درخت چنان محکم است که به آسانی از بین نمی رود.
ترکیبات گیاه
فرآورده های تهیه شده از پائودارکو از پوسته داخلی درختان تابیوا تهیه میشوند. پوسته درختان مزبور حاوی عناصر شیمیایی مهمی به نام "نافتوکوئینون" است. برخی از این عناصر در رفع عفونت و کاهش تورم مفید هستند. اما چون بخش اعظم فرآورده های تهیه شده از پائودارکو استاندارد شده نیست، معلوم نیست آیا فرآورده های مذکور حاوی مقدار معتنابهی مواد فعال مهم هستند یا نه.
برخی از انواع چای گیاهی که بر چسب پائودارکو خورده اند واقعاً از درخت تابیوا تهی نشده اند. همیشه به خاطر حصول اطمینان از اصالت پائودارکو برچسب و عنوان آنرا بخوانید اطمینان حاصل کنید که چای مورد نظر حاوی عنصر و ترکیب بابیوا آولاندا هست.
اشکال موجود
پائودارکو به صورت چای پوته خشک، عصاره الکلی، عصاره غیر الکلی (معمولاً گلیسیرین) عرضه میشود. بخش اعظم تحقیقات شیمیایی به عمل آمده درباره پائودارکو معطوف به چوب آن و نه پوسته آن بوده است. چوب اصلی تاببو آولاندوا حاوی نفتوکوئینون است. اما تعیین مقدار موجود این ماده در فرآورده های پائودارکو آسان نیست چون اینگونه فرآورده ها استاندارد نیستند. بنابراین بهتر است آن دسته از انواع تجاری این گونه فرآورده ها خریداری شود که از نظر کیفیت شهرت خوبی دارند
نحوه مصرف
به نظر می رسد پائودارکو برای درمان عفونتهای مخمری مناسب است. این داروی گیاهی در درمان کاندیدیازیس مهبلی و کاندیدیازیس دهانی نیز مؤثر و مفید است. پائودارکو همچنین دارای پاره ای خواص آنتی بیوتیکی و ضد قارچی است و گاهی اوقات سبب کاهش تورم و التهاب مفصل میشود. دانشمندان پی برده اند که لاپاچول به عنوان عنصر فعال موجود در پائودارکو می تواند جلو عفونتهای قارچی را بگرد و انگلهای روده ای را این بین ببرد. پائودارکو می تواند باکتریها و ویروسهای امل عفونت نظیر "هرپس سیمپلکس"، آنفولانزا و سرخک رانابود سازد.
می توانید این گیاه را به عنوان نوعی مکمی گیاهی در صورت ابتلا به هر کدام از عوارض فوق مصرف کنید. اما اگر بیماری جدی دارید، اعم از عفونت یا سرطان، قبل از هر چیز، با پزشک معالج خود مشورت کنید.
دوز مصرفی توصیه شده برای تهیه چای از پوسته شل این ماده گیاهی، یک قاشق غذاخوری از آن را در یک لیوان آب (8 انس)، بریزید و بگذارید به مدت 5 تا 15 دقیقه دم بکشد.
* یک لیوان از چای تهیه شده را روزی دو تا هشت بار میل کنید.
* در صورت مصرف عصاره این ماده گیاهی، از دستورات کارخانه سازنده که در برچسب آن موجود است تبعیت کنید.
* در مورد مصرف تنتور گیاهی (1:5) که محلولی است تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل وآب، روزانه دو تا سه بار یک میلی لیتر از آن میل کنید.
* در مورد انواع کپسول نیز روزانه سه بار 1000 میلی گرم مصرف کنید.
نکات احتیاطی
خوردن چای پائودارکو و عصاره آن طبق دوز مصرفی توصیه شده بی خطر است. اگر زیاد چای پائودارکو بخورید، ممکن است دچار تهوع شوید. اگر با مشکلات انعقاد خون مواجه هستید از مصرف پائودارکو اجتناب ورزید مگر اینکه قبلاً با پزشک معالج خودتان مشورت کرده باشید
پنجه شیطان
Devil,s Claw
_small.jpg)
پنجه شیطان عنوان شناخته شده انواع کرفس هارپاگوفتیم و زهری هارپاگوفتیم است که وابسته به تیرة کنجد است. این گیاه بومی جنوب آفریقا و ماداگاسکار است، امروزه در ساوانها و دامنه های دور دست صحرای کالاهاری در آفریقای جنوبی و نامیبیا یافت میشود. هر دو گیاه مزبور برای ساخت ریشه پنجه شیطان با ریشه هارپاگوفتیم در آمیخته میشوند. محققان علوم پزشکی دریافته اند که ریشه پنجه شیطان می تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
مردم منطقه خویزان صحرای کالاهاری در طول سالیان دراز از ریشه این گیاه برای اهداف درمانی از قبیل معالجه و درمان درد و مشکلات دوران بارداری و همچنین در تهیه پمادهای موضعی برای درمان مشکلات پوستی استفاده کرده اند. امروزه، این گیاه به عنوان داروی هاضمه و اشتهاآور نیز مصرف میشود. این گیاه دارای خاصیت کاهش دردهای خفیف نیز است.
معرفی گیاه
پنجه شیطان فاقد بوی مشمئز کننده اما حاوی موادی است که مزة آنرا تلخ کرده است. این یک گیاه پربرگ بادوام با ریشه ها و جوانه های شاخ دار است. این گیاه دارای ریشه ها یا پوششهای ثانوی نیز است که از ریشه های اصلی یا جانبی آن رشد می کنند.
ترکیبات گیاه
فرآورده های دارویی گیاه پنجه شیطان از برشها یا دکمه های خشک سائیده شده، تهیه می شوند. از ریشة خشک این گیاه که قابل دسترسی نیز است می توانید انواع چای (دم کرده ها) را تهیه کنید. دکمه های آن حاوی ترکیبات فعالی به نام "مونوترپنیس" است، که در این میان ماده "هارپاگوسید" فعالترین ماده است.
اشکال موجود
پنجه شیطان به شکل دکمه های ریشه ای به زمین چسبیده یا به صورت کلی قابل دسترسی است. می توانید انواع چای این گیاه (دم کرده) را از ریشة خشک آن تهیه کنید
نحوه مصرف
پزشکان معالج از ریشة این گیاه برای درمان کم اشتهایی، روماتیسم، آتریت، تب، درد ماهیچه ای، التهاب تاندون ها، مشکلات معده ای- روده ای، بیماریهای کبدی و صفرا استفاده می کنند. این گیاه نیز درمان مؤثری برای ناراحتیهای ماهیچه ای عضلات میباشد، به عنوان مسکن، آرامبخش و ادرارآور نیز کاربرد دارد.
تحقیقات به عمل آمده روی حیوانات نشان داده است که گیاه پنجه شیطان التهاب ناشی از آرتریت را کاهش می دهد. با این وجود، سایر تحقیقات هیچگونه خواص ضدالتهابی از این گیاه نشان نداده است. به نظر می رسد که این گیاه اثرات متفاوتی در مقایسه با اغلب داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) از خود بر جای می گذارد. عنصر فعال این گیاه به نام هارپاگوسید (یا ترکیب مرتبط به نام هارپاگید) در داخل بدن به ماده دیگری تبدیل میشود. ماده جدید، به نام هارپاگونین، نیز می تواند ترکیب فعالی باشد که سبب کاهش التهاب ناشی از آرتریت شود.
می توانید از ریشه خشک گیاه پنجه شیطان، یا از تنور آن (محلولی که از گیاه، الکل یا گیاه، الکل و آب تهیه میشود) استفاده کنید. اگر از آن برای درمان جدی بیماریهایی نظیر روماتیسم استفاده می کنید، همیشه به یاد داشته باشید با پزشک خود مشورت کنید.
میزان مصرفی توصیه شده برای موارد عمومی این گیاه عبارت است از:
* دکمه خشکیده: روزانه سه بار به میزان 0/1 تا 0/25 گرم از این داروی گیاهی را که به شکل کپسول یا جوشانده موجود است (مایع تهیه شده در اثر جوشاندن گیاه مورد نظر درآب)، مصرف کنید.
* عصارة مایع آ“ (1:1 تا 25 درصد الکل): روزانه سه بار به میزان 0/1 تا 0/25 میلی گرم.
* تنتور (1:5 تا 25 درصد الکل): روزانه سه بار به میزان 0/5 تا 1/0 میلی گرم.
نکات احتیاطی
نجه شیطان گیاهی غیرسمی و بی خطر است، که اساساً هیچگونه عوارض جانبی در صورت رعایت میزان مصرفی توصیه شده ندارد. با این وجود، هیچکس به یقین نمی داند که آیا پنجه شیطان در صورت مصرف دراز مدت سمی خواهد بود یا نه. اگر زخم معده و دوازدهه یا سنگهای صفراوی دارید، نباید از این گیاه استفاده کنید، مگر اینکه پزشک دستور دهد. پنجه شیطان ماهیت قلبی دارد بدین معنا که اثرات پزشکی جدی روی قلب برجای می گذارد و از اینرو نباید از آن استفاده کنید، جز اینکه پزشک معالج دستور داده باشد. به نظر برخی، این گیاه می تواند سبب سقط جنین شود اما اسناد و مدارک علمی مؤید این ادعا وجود ندارد. اگر باردار هستید، باید موضوع را قبل از مصرف دارو یا هر نوع تقویت کننده گیاهی به اطلاع پزشک خود برسانید.
پنجه گربه (دارسنا)
Cat,s Claw
از حدود 2000 سال پیش افراد قبیله ای در مناطقی که دراسنا می روید مبادرت به تهیه دارو از پوستة ریشه آن کرده اند. آنها برای درمان بسیاری از بیماریها از این گیاه استفاده کرده اند که به مثابه یک سوپرداروی اعجاب آور عمل می کند. مثلا، بیماریهای واگیر آمیزشی، ورم مفاصل، اولسر و سرطان نیز با پنجه گربه درمان شده است. بعد از اینکه این ادعاها توجه دانشمندان را در اروپا به خود جلب کرد، آزمایشهای به عمل آمده نشان داد که ترکیبات موجود در پنجه گربه دارای پاره ای خواص قوی هستند. این عناصر و ترکیبات مجموعاً می توانند سبب کاهش التهاب و انهدام برخی ویروسها شوند و از گسترش برخی از سلولهای سرطانی جلوگیری کنند. لازم است تحقیقات بیشتری در مورد این گیاه و خواص درمانی آن به عمل آید. با این وجود، این گیاه در زمره 10 گیاه طبی مهم قرار دارد که در فروشگاههای مواد غذایی آمریکا در سال 1997 به فروش می رسید.
معرفی گیاه
دراسنا نوعی گیاه بالا رونده است که دارای موهای ضخیم به طول 100 پا است. این گیاه در جنگلهای بارانی آمازون و کشورهای استوایی آمریکای جنوبی و مرکزی یافت میشود. بخش اعظم این گیاه و اطلاعات مربوط به آن که در ایالات متحده یافت میشود از پرو فراهم می آید. خارهای خمیده، و شبیه پنجه گربه در بدنة این گیاه می روید و بدین خاطر است که این گیاه عنوان پنجه گربه را به خود گرفته است. مایع تلخ و آبکی در داخل ساقه آن جمع میشود. براساس گزارشهای وارده مردم آمریکای جنوبی و مرکزی برای رهایی از گرسنگی، تشنگی و خستگی از این مایع می نوشند.
ترکیبات گیاه
برای تهیه دارو از پنجه گربه پوستة آنرا از ریشة درخت مو (پیچک) آن جدا می سازند. ریشه این گیاه حاوی انواع بسیاری از گیاهان شیمیایی است. برخی "تانین ها" را در ریشة این گیاه
می توان یافت (تانین ها در چای نیز یافت میشوند). گلیکوزیدهای "اسید کینوویک" به کاهش التهاب کمک و در قبال برخی از ویروسها ایجاد مصونیت می کند.
از آنجا که جمع آوری ریشه این گیاه به منظور تهیه پوسته آن باعث نابودی گیاه میشود، لذا گیاه شناسان درصدد یافتن سایر منابع تأمین این گونه عناصر هستند.
امروزه پوسته داخلی مو جایگزین مناسبی محسوب میشود.
اشکال موجود
پنجه گربه به صورت پوسته (سبوس) استاندارد شده یا خام قابل دسترسی است. پوسته خام این گیاه کوبیده شده و در تهیه چای از آن استفاده میشود. مصرف مایع استاندارد یا فرآورده های خشک شده این گیاه معمولاً ترجیح داده میشود، چرا که استاندارد کردن در اصل به مثابه کنترل کیفی تولید داروی گیاهی محسوب میشود.
نحوة مصرف
گزارشهای مربوطه مؤید این است که پنجه گربه دارای خاصیت ضد التهابی و مصونیت آور است. احتمال زیاد می رود، اگر شما و پزشکتان درصدد برآمده اید تا پنجه گربه را نیز به روند درمان روزانه خود اضافه کنید، بدین علت باشد که سیستم ایمنی بدن شما بتواند فشارکمتری را تحمل کند، سیستم هاضمه شما دارای اختلال است، ممکن است از سرماخوردگیهای دائمی یا سایر ویروسها رنج ببرید یا اینکه درصدد هستید تا از سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، التهاب دیورتیکول یا حتی از بیماری کرون نجات یابید.
اگر قصد مصرف این گیاه را دارید، یکی از دو راه نحوة بهتر آن را که در پی می آید انتخاب کنید و همانطور که پزشک شما یا دستورالعمل مندرج در روی بسته بندی این فرآورده مشخص کرده است، عمل کنید. به خاطر داشته باشید که به خاطر فقدان تحقیقات کافی در این خصوص، این نکته حائز اهمیت فوق العاده است که دارو را از تولید کننده معتبر آن تهیه کنید.
کاربرد رایج
برای درمان دردهای خفیف معده، گلودردها، سرماخوردگیها، ایجاد مصونیت و جراحات جزیی.
* چای: 1 گرم سبوس ریشه را در 250 میلی لیتر آب حل کنید و آنرا به مدت 10 تا 15 دقیقه بجوشانید. سپس خنک کنید و از صافی عبور دهید. یک لیوان از آن را روزانه سه بار میل کنید.
* عصاره (محلولی تهیه شده از داروی گیاه مزبر و الکل یا داروی گیاهی مزبور، الکل و آب): روزانه دو تا سه بار به میزان یک تا 2 میلی لیترمیل کنید.
* خشک شده: عصارة استاندارد کپسولی: روزانه 20 تا 60 میلی گرم.
نکات احتیاطی
افرادی ساکن مناطقی که پنجه گربه در آنجا می روید می گویند که این گیاه خیلی بی خطر و غیرسمی است. با این وجود، تا زمانی که علم آنرا به اثبات برساند، لازم است پاره ای نکات احتیاطی مدنظر باشد. انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا (AHPA) این گیاه را از نظر
بی خطر بودن در ردة چهارم رتبه بندی کرده است. این بدان معنا است که این انجمن اسناد و مدارک کافی به منظور انجام رتبه بندی روشن برآن اساس در اختیار ندارد. اما انجمن مزبور بر این باور است که محتوای "تانین" پنجه گربه ای، اگر در حد بالا مصرف شود، چه بسا سبب شکم درد یا مشکلات معده ای- روده ای خواهد شد.
برخی محققان می گویند که پنجه گربه را نباید برای درمان جراحی ترمیمی پوست، بیمارانی که پیوند اعضاء داشته اند و بیمارانی که مبتلا به ایدز یا سل هستند، تجویز کرد. کودکان زیر سه سال نباید این داروی گیاهی را مصرف کنند. زنان شیرده و باردار نباید آنرا مصرف کنند. ممکن است در طول مصرف پنجه گربه، با مدفوع شل یا اسهال مواجه شوید. این عارضه جانبی، عارضه ناچیزی است و در صورت تداوم مصرف پنجه گربه بتدریج رفع خواهد شد.
تداخل های احتمالی
اگر داروهای مصونیت زا، پلاسمهای تازه یا خون منجمد یا داروهایی را مصرف می کنید که مصرف آنها مستلزم پروتئین حیوانی یا هورمونهای پپتید، نظیر سرمهای حیوانی، گاماگلبولین وریدی، عصاره وریدی تیموس یا انسولین گاوی یا خوراکی است، از مصرف پنجه گربه اجتناب ورزید
تخم کرفس
Celery Seed
تخم کرفس، که طعم تند و نشاط آور آنرا
می توانید هنگام مصرف انواع ترشیها یا کلم شور بچشید، داروی گیاهی مفیدی نیز محسوب می شود. تخم کرفس در طول قرنهای متمادی، در سرتاسر جهان کاربردهای متنوعی داشته است. بررسیهای اخیر علمی نشان داده است که برخی مواد شیمیایی موجود در تخم کرفس واقعاً
می تواند در درمان مشکلاتی نظیر فشارخون بالا، ورم مفاصل و اضطراب مؤثر واقع شود. تخم کرفس در پیشگیری از سرطان نیز مؤثر است.
تخم کرفس ازدیرباز برای درمان ورم مفاصل و اسپاسم عضله مورد استفاده بوده است. وجود چندین عنصر شیمیایی در تخم کرفس از التهاب جلوگیری می کند و درد را تسکین می بخشد. سایر مواد شیمیایی موجود، عضلات موجود در اسپاسم را آزاد می کنند. تخم کرفس حاوی کلسیم است که در شل کردن گرفتگیهای عضله کمک می کند.
برخی مواد شیمیایی موجود در تخم کرفس خاصیت ضد باکتری دارد در حالیکه برخی دیگر ادرارآور است، بدین معنا که به تخلیه آب بدن در قالب ادرار کمک می کند. این کار باکتریها و مواد معدنی را که سبب تشکیل انواع سنگهای مثانه و کلیه میشوند، شستشو می دهد.
برخی از عناصر شیمیایی موجود در این گیاه خاصیت کاهش فشار شدید رگها را دارند، بدین معنا که در کاهش فشار خون مفید واقع میشود. تخمهای کرفس حاوی مقدار معتنابهی کلسیم است که این عنصر نیز فشار خون را پائین می آورد.
مصرف این گیاه در طب سنتی برای درمان نقرس و سنگهای کلیه سابقه طولانی دارد. این ماده میزان اسید اوریک بدن را کاهش می دهد.
تحقیقات بعمل آمده روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که تخم کرفس از آسیب کبدی ناشی از مواد شیمیایی سمی پیشگیری می کند. این ماده در طول قرنهای متمادی بعنوان تونیک کبد مورد استفاده قرار گرفته است. تخم کرفس عضلات رحمی را تقویت می کند که به افزایش جریان خون قاعدگی منجر میشود. ماده ای دیگر در این گیاه "لیمونین" است که به عنوان یک آرامبخش خفیف عمل می کند. کلسیم موجود در تخم کرفس اعصاب تحت فشار را آرام می بخشد. این گیاه همچنین از ابتلا به سرطان پیشگیری می کند. به عنوان مثال یکسری از عناصر شیمیایی موجود در تخم کرفس از تولید تومور ها در حیواناتی که در معرض مواد سرطان زا قرار گرفته بودند، جلوگیری نمود.
معرفی گیاه
تخم کرفس، از همان گیاهی تهیه میشود که شاخ و برگ آنرا مصرف می کنیم یا در طبخ غذا استفاده می کنیم. اگر هرگز شاخ و برگ آنرا در زیستگاه طبیعی اش مشاهده نکرده اید باید خاطر نشان ساخت که کرفس نوعی گیاه نازک و کشیده است که طول آن به دو تا سه پا می رسد. این گیاه دارای سه تا پنج برگ متشکل از بخشهای متعدد و گلهایی دارای گلبرگهای سفید ریز است. تخم های کرفس از گلهای این گیاه تهیه و خیلی ریز با رنگ قهوه ای سیر با بوی قوی و خوشایند است
ترکیبات گیاه
ترکیبات این گیاه عبارتند از: روغنهای سیال (از جمله آپول)، فلاونیدها، بورون، کلسیم، آهن، لیمونین، سدیم، روی، ان-بوتیل، فاتالید 3، اسید آلفالینولنیک، b ادوسمول، گواکول، ایزوایمپراتورین، P - سایمین، ترپنین - 4- ال و آمبلیفرون.
اشکال موجود
تخمهای تازه یا خشک، انواع قرص، انواع کپسول، حاوی روغن تخم کرفس، عصاره تخم کرفس که عناصر و ترکیبات فعال آن بوسیله الکل یا گلیسیرین استخراج شده است.
نحوه مصرف
* کپسول یا قرص روغن تخم کرفس: روزانه سه بار یک یا دو کپسول یا قرص، بنا به تجویز و دستور پزشک معالج.
* عصاره تخم کرفس: روزانه سه بار 1/4 تا1/2 قاشق چایخوری یا طبق دستور پزشک معالج (همیشه آنرا به هنگام مصرف غذا با انواع مایعات یا با آب مصرف کنید، مگر اینکه پزشک معالج طور دیگری توصیه کرده باشد.)
* خود تخمهای کرفس: برای تهیه چای کرفس مقداری آب جوش روی یک قاشق چایخوری تخم تازه کوبیده شده بریزید. قبل از خوردن بگذارید به مدت 10 تا 20 دقیقه خوب دم بکشد. روزی سه بار آنرا میل کنید.
نکات احتیاطی
* اگر باردار هستید یا احتمال آنرا می دهید، از مصرف این گیاه بپرهیزید.
* تخم کرفس، گیاه طبی بی خطری است. اما باید یک نکته را مدنظر قرار داد که اگر از آن بعنوان ادرار آور استفاده می کنید، ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. مواد و داروهای ادرار آور می توانند پتاسیم بدن شما را که ماده مقوی ضروری است، خالی کنند.
* همچنین، تخم کرفس را که مستقیماً از مزرعه می چینند مصرف نکنید. اغلب تخم ها که به قصد تکثیر گیاه بفروش می رسند آغشته به مواد و عناصر شیمیایی است و نباید مصرف داخلی داشته باشد.
تداخل های احتمالی
تاکنون هیچ عارضه ای شناخته نشده است.
توت مار
Black Cohosh
بیشتر از دو قرن پیش بومی های آمریکا کشف کرده اند ریشه گیاه توت مار
(Cimiafuga Racemosa) در درمان بسیاری از بیماریهای زنان از جمله گرفتگی (کرامپ) دوره قاعدگی و گرگرفتگی، سردردها، تحریک پذیری و سایر علائم یائسگی مؤثر بوده است. از آنجا که این گیاه بیشتر در درمان زنان مورد استفاده قرار می گیرد، آنها توت مار را "زلف پیر" خواندند. ناراحتی ناشی از یائسگی معمولاً با استفاده از داروی ترکیبی هورمون زنانه استروژن درمان میشود. استروژن میلیونها زن را در طول تغییرات زندگی کمک کرده است، هر چند غالباً دارای عوارض جانبی نیز است. جدی ترین عارضه جانبی آن خطر ابتلا به سرطان سینه است (بسیاری از زنان از سرطان سینه آنقدر وحشت دارند که رنج یائسگی بدون درمان را تحمل می کنند) تعداد معدود اما فزاینده ای از زنان که درصدد آرامش بدون عوارض جانبی استروژن بودند به فواید توت مار پی بردند. گیاه درمانی می تواند همانند استروژن، موجب آرامش باشد بدون اینکه عوارض جانبی جدی در پی داشته باشد.
توت مار در درمان ناراحتیهای زیر مؤثر بوده است:
* ناراحتی قبل از قاعدگی.
* قاعدگی دردناک.
* گر گرفتگی.
* سردرد ناشی از یائسگی.
* تپشهای قلبی ناشی از یائسگی.
* عصبیت و تحریک پذیری ناشی از یائسگی.
بومیهای آمریکا از این گیاه برای درمان سایر عوارض غیرمربوط به قاعدگی یا یائسگی استفاده می کردند. دانشمندان امروزه بتوانائی توت مار در درمان یک سری بیماریها خوشبین هستند. اما این عده از دانشمندان فواید آنرا در درمان کامل این بیماریها به اندازه اثر آن در درمان قاعدگی و یائسگی مطالعه نکرده اند. سایر حالاتی که میتوان با مصرف این گیاه درمان کرد شامل موارد زیر است:
* التهاب، مانند آرتریت و روماتیسم.
* فشار خون نسبتاً بالا.
*احتقان تنفسی ناشی از سرماخوردگیها
میزان مصرف
میزان مصرفی روزانه این دارو 40 میلی گرم است. اگر تنتور توت مار را مصرف می کنید، این میزان با 2 میلی لیتر 3 بار در روز با آب یا چای برابر خواهد بود. ممکن است انواع کپسول یا قرص آنرا ترجیح دهید. مصرف 2 عدد کپسول یا قرص با میزان مصرفی روزانه توصیه شده برابر خواهد بود. بمنظور تهیه نوشیدنی این دارو، 20 گرم از ریشه خشک شده آنرا با 1 لیتر آب مخلوط کنید، سپس آنرا بجوشانید و بعد از آن به مدت 20 الی 30 دقیقه آنرا تا زمانی که میزان آب موجود در آن تا 1/3 کاهش یابد، بهم زنید. سپس آنرا از صافی عبور دهید، رویش را بپوشانید و در یخچال یا هوای خشک و خنک نگه دارید. مایع مزبور را می توان تا 48 ساعت نگه داشت اگر میزان مصرفی توت مار شما متفاوت است، طبق دستورالعمل تولید کننده یا پزشک خود عمل کنید. همانند اغلب داروها و تقویت کننده ها، به پزشک خود علاقه خود را مبنی بر مصرف توت مار ابراز کنید. باید پس از شش تا هفت هفته مصرف، بهبود خود را حاصل کنید. مصرف آنرا بمدت شش ماه ادامه دهید.
نکات احتیاطی
تحقیقات بعمل آمده در آلمان نشان داده است که عوارض جانبی جدی از توت مار بر جای
نمی ماند. به نظر نمی رسد که مصرف دارویی آن سبب افزایش خطر سرطان زنان گردد، هر چند باید قبل از مصرف آن در صورتی که سرطان داشته اید یا در زمره افراد در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستید با پزشک معالج خود مشورت کنید. در صورت شیردهی یا باردار بودن از مصرف توت مار اجتناب ورزید. مصرف توت مار سبب تحریک انقباضها و تولد نوزاد نارس می گردد.
در پاره ای از بیماران که میزان مصرفی بالایی داشتند عوارض جانبی از قبیل موارد زیر گزارش شده است:
* درد شکم، اسهال، سرگیجه، سردرد، دردهای مفاصل، تهوع، ضربان قلب کند، لرزش، ضعف بینایی و استفراغ.
توت مار سیاه را با توت مار آبی که نوعی گیاه طبی و مشابه آن است اشتباه نگیرید. اما دانشمندان هنوز توت مار آبی را بطور کامل مطالعه نکرده اند و بی خطر بودن آن هنوز قطعی نیست.
تداخل های احتمالی
از آنجا که توت مار سیاه مثل استروژن عمل
می کند، عوارض جانبی آن اگر توأم با داروهای هورمونی مصرف شود به مراتب بیشتر است. اگر قرض ضد بارداری مصرف می کنید یا تحت درمان جایگزینی هورمون (HRT) هستید، از مصرف توت مار اجتناب ورزید
جینکو
Ginkgo Biloba
بیشتر از چهارصد مورد تحقیقات منتشر شده
در باره عصاره جینکو انجام گرفته است که این مطالعات تحقیقاتی گیاه مزبور را در زمره بهترین مورد گیاهی تحقیق شده در میان داروهای گیاهی قرار داده است. این گیاه متداول ترین داروی گیاهی در آلمان و فرانسه است و در میان پنج مورد پر نسخه در آن کشورها قرار دارد. عصاره جینکو به درمان ناراحتیهای گردش خون بویژه نارسائی خون در مغز که سبب از دست دادن قدرت حافظه، وزوزگوش، اختلال هوشیاری، سردرد و افسردگی بویژه در افراد مسن می گردد، کمک می کند. این گیاه دارای خواص ضد اکسیدی قوی نیز است و از آسیب دیدگی سیستم عصبی مرکزی، قلب و عروق و همچنین از اثرات پیری جلوگیری می کند.
عصاره جینکو روند جریان خون را از طریق تقویت رگهای خون و کاهش چسبندگی پلاکتهای خون (که جریان خون را حتی در صورت وجود سختی رگها تسهیل می کند)، بهبود می بخشد. این گیاه نه تنها به بهبود روند جریان خون به مغز کمک می کند بلکه جریان خون به اندامها را افزایش می دهد و در پیشگیری یا درمان بیماریهای قلبی و سکته مغزی مؤثر واقع میشود. این گیاه همچنین در پیشگیری از آسیبهای مغزی افرادی که پا به سن می گذارند فوق العاده مؤثر واقع میشود. براساس برخی از مطالعات جزیی معلوم گشته است که عصاره جینکو می تواند ناتوانی ناشی از جریان مختل خونی را کمتر کند. این عصاره همچنین می تواند برخی از علایم پیش قاعدگی، به ویژه احتباس مایعات بدن را کاهش دهد.
معرفی گیاه
جینکو قدیمی ترین گونه درختی است. این گیاه از قدرت سازگاری فوق العاده ای، برخوردار است به طوری که حتی در عصر یخبندان و بمب اتمی هیروشیما، بقای خود را حفظ کرد. یک درخت واحد ژینکو می تواند تا 1000 سال عمر کند و ارتفاع آن به 120 پا برسد. این گیاه دارای شاخه های کوتاه با برگهای پنکه ای است و میوه غیرخوراکی دارای بوی تندی تولید می کند. میوه این گیاه حاوی تخم داخلی خوردنی است. هر چند که طب گیاهی چین در طول قرنهای متمادی هم از برگ جنیکو و هم از تخم آن استفاده کرده است، لیکن تحقیقات کنونی روی عصارة جنیکوی استاندارد معطوف شده است که از برگ آن حاصل میشود. عصارة مذکور فوق العاده غلیظ و به مراتب مؤثر تر از سایر فرآورده های حاصل از سایر برگها است.
ترکیبات گیاه
جنیکو مرکب از "گلیکوزید جنیکو"، چندین نوع مولکول "ترپین" مختص این گیاه (گینکولید و بیلوبالید) و اسیدهای عالی است. تصور می رود مولکولهای ترپین خاص باعث میشود جنیکو از خاصیت مبارزه با بسیاری از اثرات پیری برخوردار باشد. این ویژگی ترپین شامل بهبود گردش خون، کاهش تورم و حفاظت از آسیب دیدگی سلولهای مغز در اثر کمبود اکسیژن
می گردد.
اشکال موجود
عصارة جنیکوی استاندراد شده باید حاوی 24 درصد گلیکوزید فلاون جنیکو (عصاره 50:1) و 6 درصد لاکتون ترپین باشد. چندین نوع مختلف عصاره جنیکوی تجاری در ایالت متحده قابل دسترسی است. انواع کپسولها وتنتور این گیاه دارویی نیز یافت می شود.
نحوة مصرف
عصاره جنیکو بخش اعظم آسیبهای ناشی از پیری بویژه صدمات وارده بر سیستمهای جریان خون و عصبی را ترمیم می کند. عصاره مزبور همچنین سبب تقویت رگهای خونی می شود. در نتیجه غالباً برای افراد مسن تر که از علایم زوال عقل نظیر اختلال هوشیاری، از دست رفتن حافظه انواع سردرد، افسردگی و وزوز گوش رنج می برند، توصیه میشود. پزشک معالج شما قبل از توصیه عصاره جنیکو تشخیص خواهد داد که این حالات به اختلال جریان خون مغز بستگی دارد یا به حالتی دیگر. بیمارانی که از گرفتگیهای پا ناشی از نارسایی جریان خون رنج می برند نیز در اثر مصرف عصارة جنیکو سیستم جریان خون و سیستم عصبی را تقویت و از آنها مراقبت می کند، در پیشگیری از بیماری و سکته قلبی و شروع زوال عقل نیز مؤثر واقع میشود. بروز نتایج اولیه چهار تا شش هفته طول می کشد، اما باید فراتر از این زمان جمع آوری نتایج حاصله تداوم یابد. در طول شش ماه اول نباید انتظار تغییرات زیادی داشت.
* مصرف روزانه دو تا سه بار عصارة 50:1 استاندارد جمعاً به میزان 120 میلی گرم حاوی 24 درصد گلیکوزید فلاون. اگر به بیماری زوال عقل شدید یا آلزایمر مبتلا هستید، می توانید میزان مصرفی روزانه را به 240 میلی گرم برسانید.
* انواع کپسول گیاه خشک حاوی 10 میلی گرم عصاره استاندارد (1 تا 3 کپسول روزی سه بار).
* تنتور (1:5): 2 تا 4 میلی لیتر روزی سه بار.
* عصاره مایع 01:1): 1 تا 3 میلی لیتر روزی سه بار.
نکات احتیاطی
عصاره جینکو خیلی بی خطر و عوارض جانبی آن خیلی نادر است. در موارد معدودی عوارضی نظیر ناراحتی مجرای معده ای- روده ای، انواع سردرد و سرگیجه گزارش شده است. اما تصور نمیشود عصارة جینکو سبب تغییر ضربان قلب و فشارخون یا تغییر میزان کلسترول و تری گلیسرید گردد. از آنجا که این عصاره از تجمع پلاکتهای خونی (چسبندگی) جلوگیری می کند، پاره ای نگرانیها وجود دارد که مبادا جینکو سبب افزایش خونریزی داخل مغزی شود. عصارة مزبور را با احتیاط بیشتر با سایر عوامل رقیق کننده خون نظیر (کومادین) مصرف کنید. میوه جینکو را با دست جابجا نکنید یا آنرا قورت ندهید.
کمیسیون آلمانی E گزارش می دهد که حساسیت بیش از حد نسبت به فرآورده های جینکو تنها دلیل شناخته شده اجتناب از مصرف عصارة آن است.
اگر باردار هستید باید در مصرف جینکو احتیاط کنید، چون ما اطلاعات مؤید اثرات عصاره جینکو در دورة بارداری دسترسی نداریم. از تجویز عصارة مزبور به نوزادان و کودکان پرهیز کنید.
تداخل های احتمالی
شناخته شده نیست.
نستــــرن کــوهی: (گیاه دارویی)
خواص دارویی:
نسترن کوهی از گیاهان دارویی ارزشمندی است که مردم اکثر سرزمینها از میوه های این گیاه برای درمان بعضی از بیماریها استفاده می کنند. از میوه نسترن کوهی میوه بدون دانه و حتی از دانه آن به عنوان دارو یاد شده است.میوه این گیاه سرشار از ویتامین C است و سایر ویتامینها را نیز دارا می باشد و برای جبران کمبود ویتامینهای بدن استفاده می شود.
در برخی از کشورها از میوه های نسترن کوهی مربا یا مارمالاد تهیه می کنند مواد موثره این گیاه سبب کاهش اسید اوریک و معالجه ناراحتیهای ناشی از نقرس می گردد. از این مواد همچنین برای مداوای تورم کلیه و مجاری ادراری استفاده می شود. روغن دانه های نسترن کوهی در صنایع بهداشتی و آرایشی مورد استفاده فراوانی دارد. صرف نظر از خصوصیات دارویی این گیاه جنبه های زینتی آن در فضای سبز (بخصوص در مناطقی که از نظر شرایط آب و هوایی و خاکی از وضعیت خوبی برخوردار نیستند) در خور توجه بوده و حتی در اغلب اوقات به عنوان پایه برای رزهای زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه پراکنش زیادی در کشور دارد و حتی در بعضی نقاط به عنوان علف هرز در مزارع رشد می کند.
مشخصات گیاه:
نسترن کوهی گیاهی گیاهی درختچه ای و چند ساله است و بطور خودرو در مناطق خشک روی صخره ای و حتی در بوته زارها می روید. ارتفاع آن 3 – 0.5 متر است. ساقه آن مستقیم و استوانه ای شکل است و و انشعابات متعددی دارد که گیاه را پرپشت و استوانه ای شکل می سازد، ساقه ها پوشیده از تیغ بوده و برگها مرکب شانه ای و دندانه دار است.تعداد برگچه ها فرد و بین 7 تا 11 عدد است. گلها معطر، گلبرگها سفید یا صورتی (گلدهی اردیبهشت تا خرداد)، میوه قرمز روشن (در مرحله رسیدگی کامل به رنگ قرمز تیره مایل به قهوه ای) و سرشار از ویتامین C (0.3تا 1.5%) می باشد.
نیازهای اکولوژیکی:
این گیاه در سایه آفتاب می روید و خشکی را به خوبی تحمل می کند. مناسب ترین خاکها برای کشت نسترن کوهی خاکهای با بافت متوسط و سنگین حاوی مقادیر متوسط مواد و عناصر غذایی است ولی در مجموع گیاهی مقاوم به شرایط نامساعد است و در مناطقی که دارای محدودیت آب یا خاکهای غیر حاصلخیزی است نیز به خوبی رشد و نمو می کند.
تکثیر گیاه:
تکثیر نسترن کوهی توسط بذر صورت می گیرد . پس از جمع آوری دانه های داخل میوه آنها را باید کشت کرد. دانه ها برای مدت نسبتا طولانی قوه نامیه (قدرت جوانه زنی) مناسبی دارند. دانه ها را در اواسط شهریور ماه اقدام به کشت در خزانه های مخصوص می کنند. پس از آبیاری مناسب، منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه ، در بهار سال آینده بذرها سبز می شود و در پاییز به زمین اصلی منتقل می کنند.به علت پر رشد بودن سریع فاصله ردیفها پر می شود.
کاربرد:
بلوارها ، حاشیه جاده ها و در داخل پارکها (قسمتی که بافت خاک مناسب کشت گیاهان دیگر را ندارد)
برداشت محصول:
هنگامی که رنگ آن قرمز براق شد. چنانچه میوه با سرما مواجه شود یا مدت بیشتری روی گیاه بماند قسمت گوشتی میوه نرم و خمیری می شود و فاقد ویتامین C و ارزش دارویی می شود. برداشت میوه نارس نیز مطلوب نیست زیرا ویتامین آن کم است.
برای خشک کردن میوه از خشک کنهای الکتریکی استفاده کرد و در دمای مناسب برای خشک کردن 80 تا 90 درجه سانتیگراد است و رطوبت مجاز در میوه های خشک شده 12% است مقدار میوه 8 تا 10 تن در در هکتار است
خار مریم
Milk Thistle
خار مریم به رفع علایم هپاتیت، سیروز و حالات التهابی کبد کمک می کند. خار مریم یکی از مهمترین گیاهان دارویی معروف به درمان اختلالات کبدی محسوب می شود. حتی یونانیان باستان نیز می دانستند که خار مریم در درمان یرقان مفید است. پزشکان قرون وسطی از این گیاه در درمان ناراحتیهای کبد و سایر ناراحتیها استفاده می کردند و مادران شیرده نیز از برگ خار مریم برای افزایش شیر خود برای تغذیه کودکشان استفاده می کردند.
میوه خار مریمحاوی عنصر فعالی به نام "سیلی مارین" است. سیلی مرین ترکیبی حفاظت کننده از کبد در درون خار مریم است. این عنصر سلولهای آسیب دیده کبد را که در اثر الکل و سایر مواد سمی صورت می پذیرد ترمیم می بخشد. عنصر مزبور از نابودی سلولهای جدید کبد در اثر مواد مشابه پیشگیری می کند.
معرفی گیاه
خار مریم اصالتاً بومی منطقه مدیترانه است. این گیاه امروزه در سرتاسر نقاط دنیا از اروپا تا آسیا و از آفریقا تا آمریکای شمالی گسترده شده است. این گیاه تنومند معمولاً در مناطق خشک و آفتابی رشد می کند. ساقة این گیاه در قسمتهای فوقانی خود شاخه می دهند و ارتفاع و طول این گیاه از 4 تا 10 پا می رسد. برگهای این گیاه پهن و دارای خالها یا رگه های سفید است. گلهای آن قرمز ارغوانی است. میوة ریز و پوست سفت آن قهوه ای، لک دار و براق است. این گیاه به آسانی رشد می کند و در طول کمتر از یک سال به سرعت به بلوغ می رسد.
ترکیبات گیاه
فرآورده های این گیاه از تخمهای داخل میوه تهیه می شوند. تخمهای آن حاوی 1/5 تا 3 درصد سیلی مارین است. سیلیمارین در واقع از گروهی از عناصر به نام فلاون لیگناند تشکیل شده است. مهمترین فلاون لیگنان همانا "سیلی بارین" (که گاهاً به آن سیلی بین گفته میشود) است. سایر عناصر فلاون لیگناند موجود در سیلی مارین عبارتند از: ایزوسیلابین، دی هیدروسیلی بین، سیلی دیانین و سیلی چرستین.
اشکال موجود
* انواع کپسولهای استاندارد تهیه شده از خار مریم خشک (هر کپسول حاوی حدود 120 تا 140 میلی گرم سیلی مارین است).
* چندین نوع چای حاوی عصاره استاندارد.
* عصاره مایع.
* تنتور.
نحوة مصرف
خار مریم از آسیب دیدگی کبد در اثر مواد شیمیایی خطرناک و الکل جلوگیری می کند. سیلی مارین ضد اکسید به مراتب قویتر از ویتامین C , E عصاره های استاندارد خار مریم در درمان سیروز کبدی، هپاتیت B مزمن، بیماریهای الکلی مزمن کبد و آسیبهای وارده بر کبد در اثر مواد سمی مؤثر است.
سیلی مارین مؤثرترین عامل خنثی کننده مسمویت مرگ بار ناشی از خوردن قارچ سمی است. عصاره استاندارد این گیاه می تواند در صورت مصرف آن 10 دقیقه بعد از خوردن قارچهای مرگبار (Amanito Phalloides) از مسمومیت مربوط پیشگیری کند. اگر قارچ شمی خورده اید یا هرگونه ماده سمی مصرف کرده اید فوراً همیشه خود را به پزشک برسانید.
اگر با مشکلات و ناراحتی کبد دست به گریبان هستید یا اگر الکل زیاد مصرف می کنید (یا در گذشته زیاد مصرف می کردید) پزشک معالج شما احتمالاً مصرف خار مریم را توصیه خواهد کرد.
این گیاه می تواند در رفع عارضه کبد در صورت مصرف زیاده از حد استامینوفن (مسکن غیر آسپیرینی) مؤثر باشد. گیاه خار مریم همچنین در افزایش میزان جریان صفرا مؤثر است و به کاهش علایم بیماری پسوریازیس کمک می کند. لازم است از کپسولهای استاندارد استفاده کنید. این توصیه بدان خاطر است که سیلی مارین موجود در تخم خار مریم را نمی توان به راحتی جذب کرد. سیلی مارین در صورت متمرکز بودن به سرعت وارد سیستم بدن شما میشود و این ماده به صورت کپسول از فشردگی بیشتری برخوردار است. از مصرف عصاره های الکل اجتناب کنید. میزان مصرفی توصیه شده این گیاه عبارت از مصرف روزانه 12 تا 15 گرم گیاه خشک (200 تا 400 میلی گرم سیلی مارین) است. اگر بنا به آسیب دیدگی کبد از خار مریم استفاده می کنید (آسیب دیدگی ناشی از الکل، انواع دارویا مواد شیمیایی)، میزان توصیه شده مصرف روزانه سه بار 120 میلی گرم گل خار مریم (حدود سه کپسول) است. شکل جدیدی از خار مریم به نام کمپلکس سیلمارین- فسفوتیدیل کولین نیز وجود دارد. این نوع ماده دارویی بهتر از خار مریم استاندارد جذب بدن میشود. در آزمایشهای بالینی این داروی جدید به تنهایی بهتر از سیلمارین در درمان اختلالات کبد عمل کرده است.
فسفاتیدیل کولین به عنوان عنصر اساسی در غشاء سلول به سیلمارین کمک می کند تا به راحتی به غشاء سلول بچسبد. این حالت از ورود و نفوذ مواد سمی به درون سلولهای کبد جلوگیری می کند. دوز مصرفی توصیه شده از کمپلکس سیلمارین-فسفاتیدیل کولین عبارت است از مصرف روزی 2 بار 100 تا 200 میلی گرم.
نکات احتیاطی
سازمان دارو و مواد غذایی آمریکا خار مریم را به عنوان یک مکمل غذایی منظور کرده است و از اینرو هیچ محدودیتی در استفاده از آن وجود ندارد. اگر طبق دستور مصرف، این گیاه دارویی را مصرف کنید هیچ خطری متصور نیست. گاهی اوقات این گیاه اثر ملین خفیف دارد. اگر چنین حالتی رخ دهد، مقداری از مواد فیبری نظیر قند، پسیلیوم، سبوس جو یا پکتین میل کنید. مصرف این نوع فیبر باید از شلی مدفوع و هر نوع ناراحتی گوارشی را برطرف کند.
تداخل های احتمالی
خار مریم را می توان در کنار سایر گیاهان دارویی، مکملهای غذایی وداروها مصرف کرد. باید از پزشک معالج خود در خصوص میزان مصرف خار مریم در صورت ابتلا به اختلال و ناراحتی کبد یا هر نوع وضعیت درمانی حاد سؤال کنید
خاکشی (خاکشیر)
Descureania Sophia Webb et Berth
مشخصات گیاه :
گیاهی علفی از خانواده شلغم ( Brassicaceae) می باشد که از دانه های ریز به رنگ زرد تیره یا قهوه ای روشن تشکیل شده است و سطحی ناصاف به شکل بیضی دارد و یک راس آن بریده و دارای حلقه ای قهوه ای رنگ شفاف است و دانه های خشک شده گیاه مورد استفاده می باشد .
موارد استفاده :
به عنوان رفع گرما زدگی ، ملین حجیم کننده استفاده می گردد.
آثار فارماکولوژیک :
خاکشی از دسته ملین های تشکیل دهنده مدفوع حجیم است و از طریق جذب آب باعث
افزایش حجم و رطوبت مدفوع می گردد . دانه های خاکشی را در طب سنتی علاوه بر این برای اسهال ، بالاخص در کودکان به کار می برند.
مقدار مصرف :
4 تا 8 گرم از دانه با کمی آب سرد میل شود.
منع مصرف و عوارض جانبی :
فر آورده های حجیم کننده را نباید برای بیمارانی که سابقه فشردگی مدفوع ، انسداد روده یا فقدان نیروی طبیعی کولن دارند ، تجویز کرد .
مصرف زیاد آن ممکن است سبب افزایش موقتی نفخ شکم شود . مواردی از واکنش افزایش حساسیت نیز گزارش شده است . خطر انسداد روده یا مری با فشردگی مدفوع به ویژه در صورتی که خشک شود ، وجود دارد . بنابراین باید آن را همراه با مقدار کافی مایع مصرف کرد و قبل از خواب نیز نباید مصرف شود.
ختمی Aithaea Officinatis
مشخصات گیاه:
گیاهی است علفی و پایا از خانواده پنیرک (Malvaceae) و با ریشه منشعب زردرنگ و ساقه بلند افراشته پوشیده از برگ های متناوب . همه قسمت های این گیاه دارای کرک های نرم است و از بغل برگی خوشه های گل سفید یا صورتی ظاهر می شوند . دانه های آن کنار هم قرار می گیرند و میوه مدور و صفحه ای را بوجود می آورند و قسمت های ریشه ، گل و برگ های این گیاه قابل استفاده می شود.
موارد استفاده :
این گیاه در درمان بیماریهای سینه موثر است و ضد سرفه و خلط آور و نرم کننده می باشد . و از ریشه این گیاه علیه بیماری های معدی – روده ای استفاده میشود و همچنین گل ختمی اثر رفع تحریکات جلدی دارد .
آثار فارکولوژیک : آثار ضد میکروبی آن بر ضد Proteus Vulgaris ، Pseudomonas و Staphylococcus aurets به اثبات رسیده است .
همچنین موسیلاژ موجود در گیاه در موش های غیر دیابتی اثر پایین آوردن قند خون از خود نشان داده است .
مقدار مصرف :
5-2 گرم به صورت دم کرده ، سه بار در روز
منع مصرف و عوارض جانبی :
دردوران شیر دهی و بارداری شواهدی بر منع مصرف گیاه وجود ندارد . درهنگام استفاده همراه سایر مواد پایین آورنده قند خون آثار سینرژیستی آن گزارش شده است
خوک طلایی (از تیره آلاله ها)
Goldenseal
خوک طلایی برای اولین بار توسط بومیان قبایل آمریکایی به ساکنین اولیه آمریکا معرفی شد. قبایل بومیان آمریکایی آنرا به صورت رنگ موی زرد رنگ و همچنین به عنوان مایع و آب شستشوی بیماریهای پوستی، تورم چشم ها و انواع گوناگون زکام (مثل سرماخوردگیها و آنفلونزا) مصرف می کردند. گیاه خوک طلایی می تواند در درمان عوارضی نظیر التهاب دها، گلودرد، التهاب زخم، التهاب لثه ها (لثه های عفونی)، درد معده، اسهای، سوء هاضمه، یبوست، انواع زخم ها، سرماخوردگیها و آنفلونزا، خارش مهبل، درد گوش، التهاب ملتحمه جزیی (التهاب چشم) یا سایر ناراحتیهای چشم مؤثر واقع شود. (در صورت تداوم ناراحتی و خارش چشم به بیش از چند روز یا در صورت شدید بودن آن با پزشک معالج خود مشورت کنید).
این گیاه در درمان بریدگیها، خراشها، سوختگیها و آکنه و همچنین کاهش میزان قند خون بالا (دیابت) مؤثر واقع میشود.
معرفی گیاه
خوک طلایی، گیاه کوچی با تک ساقه کرکردار است. این گیاه دارای برگهای پنج ضلعی و دندانه دار، گلهای ریز و میوه ای شبیه تمشک است. ساقه ریشه ای تلخ این گیاه یا ریشه آن دارای رنگ زرد قهوه ای روشن و ظاهری پیچ در پیچ و ناصاف است. خوک طلایی وحشی را می توان به مقدار فراوان در اراضی سایه ای شمال ایالات متحده آمریکا یافت اما این گیاه امروزه بیشتر در مزارع رشد می کند.
ترکیبات گیاه
خوک طلایی حاوی عنصری به نام "بربرین" است که بسیاری از باکتریهای عامل اسهال را از بین می برد. بربرین همچنین سبب نابودی طیف وسیعی از سایر انواع جرمها نظیر عوامل فاسد شدن خمیر و همچنین انگلهای مختلف از قبیل کرمهای نواری و ژیاردیا می گردد. بربرین می تواند سبب فعال شدن گلبولهای سفید خون شود و آنها را در مبارزه با عفونت توانمند سازد. بنا به دلایل، بربرین به عنوان داروی ضد عفونت همه جانبه اعم از خارجی یا داخلی تلقی میشود. خوک طلایی همچنین سبب تحریک تولید زرداب میشود، مایعی که از کبد شما ترشح میشود و به هضم چربیها کمک می کند. خوک طلایی به عنوان تونیک درمانی برای درمان مجرای گوارشی مصرف میشود و تصور میشود در درمان یبوست و بواسیر مزمن مؤثر باشد.
اشکال موجود
خوک طلایی به شکل قرص (با محتوای مختلف)، پودر ریشه به صورت انواع کپسول (با محتواهای مختلف) تنتورهای الکلی و عصاره های دارای الکل کم یافت میشود.
نحوة مصرف
* انواع کپسول یا قرص خوک طلایی: 500 تا 2000 میل گرم روزی سه بار.
* عصاره خوک طلایی (خیلی متمرکز و فشرده): 0/03 تا 0/12 گرم روزی سه بار.
* برای درمان بریدگیها، خراشها، سوزشها و آکنه غیرعفونی عصاره یا تنتور آن را روی پارچه تمیزی بگذارید. سپس پارچه مزبور را به آرامی روی نقطه مورد نظر قرار دهید.
* برای درمان درد گوش آنرا با روغن زیتون مخلوط و مانند قطره گوش از آن استفاده کنید.
* برای درمان گلو درد، لثه های ملتهب یا دهان متورم به صورت زیر برای شستشوی دهان از آن استفاده کنید. در یک لیوان حاوی آب گرم یک چهار قاشق غذاخوری عصاره گیاه مزبور را مخلوط کنید یا اینکه محتوای یک کپسول پودر خوک طلایی را در یک لیوان آب گرم حل کنید (البته کاملاً حل نخواهد شد). از این محلول برای شستشوی نقطه مورد نظر و غرغره دهان استفاده کنید.
* برای رفع خارش و ناراحتی مهبل، دوش خوک طلایی را به شکل زیر تهیه کنید: یک چهارم قاشق غذاخوری نمک را با نصب قاشق غذاخوری از دوش مخلوط کنید یا اینکه محتوای یک عدد کپسول پودر خوک طلایی را در یک لیوان آب گرم حل کنید. بگذارید به خوبی ترکیب صورت بگیرد و قبل از مصرف آنرا، به منظور تفکیک هر نوع ذرات معلق، از صافی عبور دهید (تا می توانید این ترکیب را پاک نگه دارید). مصرف بیشتر از حد دوش می تواند شما را در قبال برخی از انواع خاص عفونتهای مهبل آسیب پذیر کند. اگر ناراحتی عارض شده بعد از چند روز بهبود پیدا نکرد، با پزشک معالج خود مشورت کنید.
* مایع شستشوی تهیه شده از گیاه خوک طلایی برای درمان عفونتها و انواع خارشهای چشم مفید است. برای این منظور یک چهارم قاشق غذاخوری نمک و نصف قاشق غذاخوری داروی خوک طلایی یا محتوای یک عدد کپسول آن را در یک لیوان آب گرم حل کنید و سپس برای تفکیک ذرات، آنرا از صافی عبور دهید، اگر رنگ این محلول به حالت تیره تغییر پیدا کرد آنرا دور بریزید چرا که تغییر رنگ نشان رشد باکتری در آن است.
نکات احتیاطی
* در صورت باردار بودن یا داشتن فشارخون بالا از مصرف داروی خوک طلایی پرهیز کنید.
* اگر خوک طلایی به مدت زیاد مصرف شود ممکن است سبب خارش پوست بدن، ناراحتی دهان،گلودرد و مهبل گردد. همچنین می تواند یکسری باکتریهای مفید سیستم هاضمه را نابود کند که در نتیجه سبب بروز تهوع و اسهال می گردد.
* میزان مصرفی بالا همچنین با توانایی جذب ویتامین B بدن تداخل می کند.
چای سبز
Green Tea
چای سبز معمولاً برای معالجه بیماریها تجویز می شود. اما مردم در تمام نقاط جها ن پی برده اند که نوشیدن چای سبزبطور روزانه فواید سلامتی زیادی دارد. چای سبز ماده پیشگیری کننده مهمی در قبال سرطان، افزایش چربیهای خون، سفت شدن رگها و حفره های دندان تلقی میشود. این گیاه در قبال اسهال خونی ناشی از باکتری مصونیت ایجاد می کند. چای سبز در رفع پاره ای از عفونتهای قارچی، باکتری و حتی ویروسی (نظیر سرماخوردگی عادی) نیز مفید است. تفاوت بین چای سبزو سیاه در نحوه عمل آوری آنهاست. برگهای تازه چای کمی بخار داده میشود و سپس به سرعت در چای سبز خوشکانده میشود. این عمل از کنش آنزیمها در متلاشی کردن مواد غذایی و مغزی موجود در چای بنام "پلی فنول" که عناصر ضد سرطانی چای سبز محسوب میشوند، پیشگیری می کند. پلی فنول چای سبز حتی در مقایسه با ویتامین های C و E ضد اکسید کننده بهتری است. چای سبز برای سیستم هاضمه شما نیز مفید است. چای سبز سبب میشود که روشنتر فکر کنید و حتی قوه بینایی شما را نیز تقویت
می کند. این گیاه رگها را تقویت و از تجمع چربیهای زیاد در خون جلوگیری می کند. این گیاه خلط را از گلوی ملتهب پاک و اثر مواد سمی را خنثی می کند. "تانین" موجود در این گیاه می تواند از تداوم اسهال جلوگیری کند. اگر در صدد افزایش میزان تانین در چای هستید، بگذارید بیشتر دم بکشد.
معرفی گیاه
گیاه چای، گل بزرگی است که دارای برگهای همیشه سبز است. چای سبز اثالتاً بومی چین است که در آن کشور بیش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چای در تمامی نقاط آسیا و بخشهایی از خاورمیانه و آفریقا نیز کشت میشود. چای سیاه در آمریکا بیشتر رایج است و تخمیر داده میشود و به اندازه چای سبز سالم نیست. چای سبز تخمیر داده نمیشود (چای اولانگ نیمه تخمیر شده است).
ترکیبات گیاه
غنچه برگ و برگهای جوان بهترین بخش چای سبز هستند. چای حاوی کافئین آلکالوئیدهای پورین، تئوفیلین و تئوبرومین است. اما فعال ترین ترکیبات موجود در آن عبارت است از پلی فنولها که بسیاری از خواص درمانی و پیشگیرانه ناشی از وجود آنها است.
اشکال موجود
اغلب فرآورده های چای سبز به صورت برگ خشک چای عرضه میشوند. البته عصاره های تهیه شده از برگها و غنچه برگ آن موجود است. چای سبز حاوی 300 تا 400 پلی فنول و 50 تا 100 میلی گرم کافئین در هر لیوان است. فرآورده های چای سبز عاری از کافئین دارای پلی فنولهای فشرده (60 تا 89 درصد کل پلی فنولها) است.
نحوة مصرف
یکی از عناصر فعال در چای سبز به اندازه آسپیرین ازتجمع پلاکتهای خونی جلوگیری می کند که این اثر جریان خون را بهبود می بخشد. چای سبز از سخت شدن رگها نیز جلوگیری می کند. تحقیقات مردمی نشان می دهد که در کشورهایی که مردم هر روز چای سبز مصرف می کنند موارد سرطانی کمتر بوده است، هر چند بین این دو هیچ رابطه علت و معلولی تایید نشده است. اما چای سیاه فاقد خاصیت مشابهی است. در واقع، اگر به مقدار زیادی چای سیاه مصرف کنید، ضریب خطر ابتلا به سرطان راست روده، کیسه صفرا و مخاط رحم را افزایش می دهید.
اثرات ضد سرطانی چای سبز در موارد سرطان مجرای معده- روده ای، سرطان ریه و پستان بیشتر نمایان است. چای سبز قویاً به عنوان جایگزینی برای چای سیاه و قهوه توصیه میشود. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی، یا 240 تا 320 گرم پلی فنولها) یا روزانه 300 تا 400 میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره ها باید حاوی 80 درصد پلی فنولها و 55 درصد اپی گالوکزچین) میزان مصرفی چای سبز است. انواع فرآورده های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی است.
نحوة مصرف
یکی از عناصر فعال در چای سبز به اندازه آسپیرین ازتجمع پلاکتهای خونی جلوگیری می کند که این اثر جریان خون را بهبود می بخشد. چای سبز از سخت شدن رگها نیز جلوگیری می کند. تحقیقات مردمی نشان می دهد که در کشورهایی که مردم هر روز چای سبز مصرف می کنند موارد سرطانی کمتر بوده است، هر چند بین این دو هیچ رابطه علت و معلولی تایید نشده است. اما چای سیاه فاقد خاصیت مشابهی است. در واقع، اگر به مقدار زیادی چای سیاه مصرف کنید، ضریب خطر ابتلا به سرطان راست روده، کیسه صفرا و مخاط رحم را افزایش می دهید.
اثرات ضد سرطانی چای سبز در موارد سرطان مجرای معده- روده ای، سرطان ریه و پستان بیشتر نمایان است. چای سبز قویاً به عنوان جایگزینی برای چای سیاه و قهوه توصیه میشود. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی، یا 240 تا 320 گرم پلی فنولها) یا روزانه 300 تا 400 میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره ها باید حاوی 80 درصد پلی فنولها و 55 درصد اپی گالوکزچین) میزان مصرفی چای سبز است. انواع فرآورده های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی است.
تداخل های احتمالی
اگر داروهای الکالین (نسخه ای یا بدون نسخه) مصرف می کنید، بهتر است که از مصرف چای بپرهیزید. تانین موجود در چای با داروهای الکالین (قلیایی) تداخل پیدا می کند که این امر سبب میشود که داروها کم اثر باشند.
دانة کتان (بزرگ)
Flaxseed
دانة کتان (بزرگ) در سرتاسر جهان برای تأمین غذا، دارو و الیاف پارچه، تورهای صیادی و سایر فرآورده های مورد استفاده قرار گرفته است. مصریان باستان هزاران سال پیش به کشت و پرورش کتان (بزرگ) مبادرت می ورزیدند، و این گیاه امروزه در سراسر جهان یافت میشود.
کتان منبع غنی الیاف غذایی محسوب می شود که به کاهش میزان کلسترول کمک می کنند. روغن این گیاه در سلامتی قلب و عروق مؤثر است. مدتها پیش انسانها به فواید روغن این گیاه پی بردند، و از بذر آرد شده و آرد نشده آن به عنوان ملین استفاده می کردند. خاصیت ملین بودن روغن این گیاه مربوط به مواد لعاب دار موجود در آن است.
روغن کتاب حاوی اسیدهای چربی امگا- 3 و همچنین اسیدهای امگا-6 است. روغن این گیاه غنی ترین منبع اسیدهای چرب امگا-3 در طبیعت است و حاوی بیشتر از دو برابر امگا-3 موجود در روغنهای ماهی است و از نظر قیمت هر انس آن ارزانتر از انواع روغن ماهی است. این گیاه سبب کاهش خطرات احتمالی تصلب شرایین نیز میشود. روغن گیاه مزبور همچنین دارای مواد مغذی گیاهی نظیر فتواستروژن است. این مواد شبه استروژنی طبیعی هستند که می توانند درد و ناراحتی ناشی از یائسگی را کاهش دهند.
معرفی گیاه
کتان نوعی گیاه سالانه است که در خاکهای مرطوب عمیق حاوی شن، گل و لای و خاک رس زیاد به خوبی رشد می کند. بذرهای موجود در این گیاه غنی از روغن کتان است که گاهی اوقات به آن روغن بزرک گفته میشود (توجه: روغن بزرک تجاری که معمولاً در بازسازی اسباب و اثاثیه مورد استفاده قرار می گیرد مصرف انسانی ندارد). سبوس بذر این گیاه از نظر لعاب غنی است. هم روغن بذر و هم لعاب موجود در آن دارای خواص غذایی و درمانی است.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصله از کتان از بذرهای موجود در داخل آن تهیه میشود. بذرهای این گیاه حاوی روغنهای چربی به نام اسید آلفالینولنیک (ALA) و اسید لینولیک است. اسید آلفالینولنیک (ALA) در واقع همان روغن امگا-3 موجود در کتان است. کتان همچنین حاوی سایر مواد مهمی نظیر "لیگنال ها" است که می تواند از بدن شما در قبال برخی از انواع سرطان مراقبت کند.
اشکال موجود
می توان چندین نوع فرآورده حاصله از کتان را از بازار و بذرهای رسیده، انواع کیکهای بزرک و رغن بزرک را مجموعاً از فروشگاههای مواد بهداشتی، غذایی خریداری کرد. این گیاه را می توان به شکل مایع (برای تهیه مواد غذایی) یا به صورت ژله های نرم به عنوان تقویت کننده و مکمل مواد غذایی تهیه کرد.
نحوة مصرف
اگر با افزایش میزان کلسترول، آنژین، فشار خون بالا و پسوریازیس، اگزما، آرتریت روماتیسمی یا بیماری تصلب شرایین چندگانه (MS) مواجه هستید، می توانید از فواید اضافه کردن روغن کتان به برنامه غذایی خودتان بهره مند شوید. روغن این گیاه سبب کاهش کلسترول لیپوپروتئین کم تراکم (یعنی کلسترول نامطلوب بدن) و سطح تری گلیسرید میشود. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد که روغن کتان در مقابل حملات قلبی بیشتر از روغن کانولا یا روغن زیتون ایجاد مصونیت و مراقبت می کند. مصرف روغن کتان احتمال ابتلا به سرطان را کاهش می دهد. این بدان خاطر است که کتان حاوی غنی ترین منبع لیگنان است که در جلوگیری از بیماریهای قلبی-عروقی و سرطان نقش اساسی دارد. تحقیقات اخیر مؤید این است که لیگنان موجود در کتان دارای اثرات مراقبتی طولانی مدت و کوتاه مت در مقابل سرطان روده است. برای حصول اطمینان از اینکه بدن شما هم اسیدهای چرب پروری و هم لیگنان لازم را از طریق برنامه غذایی دریافت می کند. در جستجوی وجود روغن کتان بغنی از انواع لیگنان باشید. بهترین راه مصرف روغن کتان اضافه کردن آن به غذاهایی نظیر سالادها است. اما نباید از روغن مزبور برای پخت و پز استفاده کنید، چون گرما سبب نابودی اسیدهای چرب سالم در روغن کتان میشود.
اگر از تنگی نفس، التهاب معده (گاستریت) یا التهاب روده کوچک رنج می برید، اضافه کردن فرآورده های این گیاه را به غذاهای مختلف آزمایش کنید. دانه کتان منبع خوبی از لعاب است که به مثابة ملین عمل می کند. در صورتی که دانه کتان کوبیده شده، خرد شده یا آسیاب نشده استفاده می کنید، حتماً مایعات، به ویژه آب کافی مصرف کنید.
میزان مصرف
* یک قاشق غذایی دانه این گیاه به صورت کامل یا کوبیده شده (اما نه آسیاب شده) با 150 میلی لیتر مایعات روزانه دو یا سه بار برای درمان التهاب معده و التهاب روده کوچک. دو یا سه قاشق غذاخوری بذرهای خرد نشده همراه با 10 برابر آب به عنوان مسهل حجیم شونده.
* ضماد: 100 گرم دانه خیس خورده در آب جوش به مدت 10 تا 15 دقیقه را صاف کنید و وسط دو لایه پنیر قرار دهید و استفاده کنید.
* دم کرده (مایعی که از طریق جوشاندن گیاه در آب تهیه میشود): 15 گرم بذر خرد نشده خیس خورده در یک لیوان آب به مدت 10 تا 15 دقیقه.
* روغن کتان: یک قاشق غذاخوری روغن به طور روزانه به غذاهایی نظیر سالاد اضافه شود.
نکات احتیاطی
اگر مقدار مصرفی روغن کتان را رعایت کنید، با هیچگونه عارضه ای مواجه نخواهید شد. اما اگر میزان مصرف آن بالا باشد و آب کافی نخورید، ممکن است با ناراحتی داخلی مواجه شوید.
اگر باردار یا شیرده هستید می توانید کتان بزرک و روغن کتان بزرک را به غذایتان اضافه کنید. اما اطمینان یابید که بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف نکرده باشید و این موضوع را ابتدا با پزشک معالج خود مشورت کنید.
تداخل های احتمالی
از مصرف همزمان دانة کتان با سایر داروها یا تقویت کننده های غذایی اجتناب ورزید. کتان
می تواند روند جذب سایر داروها، ویتامینها و مواد معدنی را کند کند. قبل از مصرف این گیاه در صورتی که دارویی را به طور مرتب استفاده می کنید (خواه به صورت نسخه تجویزی یا غیر تجویزی) با پزشک معالج خود مشورت کنید
راخ پات
Echinacea 
بومیهای آمریکا حداقل از دهه های اول 1600 راخ پات مصرف کرده اند. آنها از این گیاه برای درمان مارگزیدگی، بیماریهای لثه و دهان، سرماخوردگیها، سرفه ها، مسمومیتهای خونی، گلودرد، درد معده و روده استفاده می کرده اند. این گیاه همچنین از دیرباز برای درمان مخملک، سیفیلیس، مالاریا، مسمومیت خونی و دیفتری بکار می رفته است. در طول دهه های 1800، گیاه مزبور پر استفاده ترین گیاه دارویی در ایالات متحده بود که هم از سوی پزشکان سنتی و هم از سوی "پزشکان تجربی" (که پزشکان گل چینی خوانده می شدند) تجویز می شد. این گیاه تا دهه 1940 در فهرست ملی داروهای گیاهی ایالات متحده قرار داشت و اصلی ترین احتمال حذف آن از فهرست مزبور، جایگزینی انواع آنتی بیوتیکها بوده است. تحقیقات به عمل آمده دردهه 1980 نشان داد، که این گیاه هنوز هم دارای کاربردهای درمانی است. امروزه، برخی از افراد اذعان دارند که این گیاه طول دورة تداوم و درمان سرماخوردگی یا آنفلونزا را کمتر می کند. این گیاه همچنین برای درمان سرماخوردگی یا آنفلونزا و بیماریهای برونشیتی و سینوزیت بکار می رود و پمادهای تهیه شده از آن می توانند سرعت ترمیم و بهبود زخمهایی را که دیر ترمیم می شوند افزایش دهند.
معرفی گیاه
این گیاه دارای ساقه های بلند با گلهای منفرد است که شبیه "سوسن" سیاه چشم است، جز اینکه گلهای این گیاه صورتی یا ارغوانی و مخروط موجود در وسط آنها معمولاً قهوه ای ارغوانی است. مخروط مزبور (چشم سوسن سیاه چشم) در واقع سر دانه این گیاه و در گلهای راخ پات خیلی بزرگ است. مخروط گل این گیاه نیزه ای شکل است و به شانه ای سفت یا "جوجه تیغی عصبانی" شباهت دارد. در واقع این ویژگی است که این گیاه عنوان خود را از آن گرفت، چرا که واژه راخ پات معادل یونانی واژه "جوجه تیغی" است. از میان 9 گونه این گیاه، 3 گونه کاربرد درمانی دارد، که از نظر ظاهرشان از حالت شدت و غلظت رنگ گلبرگها گرفته تا سفتی یا افتادگی گلبرگهای اطراف سر تخم با هم متفاوتند.
ترکیبات گیاه
عناصر شیمیایی گیاهی بسیاری در اثرات درمانی راخ پات نقش دارند که عمدتاً عبارتند از عناصری نظیر: پلیساکاریدها، فلاونوییدها، مشتقات اسید کافئیک، ورغنهای اصلی، پلی استیلین ها، الکلامیدها و الکالویدها.
گفته میشود که پلی ساکاریدها سبب تحریک سلولهای ضد عفونت بدن میشوند.
اشکال موجود
انواع عصاره، تنتور، قرص، کپسول، پماد و عصاره های قوی تازه تهیه شده از این گیاه موجود است.
نحوة مصرف
اثرات ایمنی بخش راخ پات التهاب را کاهش می دهد و به بدن کمک می کند تا با باکتریها و ویروسها به مبارزه برخیزد. آزمایشهای به عمل آمده نشان میدهد که ای گیاه سلولهای سیستم ایمنی بدن را به تحرک و واکنش وا می دارد. وقتی این سلولها فعال شوند، گلبولهای قرمز خون با آمادگی بیشتر خود را به اطراف عوامل بیماری می رسانند و ویروسها و باکتریها را از بدن ما خارج و از تکثیر آنها ممانعت می کنند یا حداقل فعالیت آنها را متوقف می سازند.
هر چند بسیاری از افراد راخ پات را روزانه در طول فصل زمستان برای پیشگیر از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا مصرف می کنند، اما تحقیقات به طور ثابت نشان نداده است که این نوع کاربرد مؤثر باشد. از طرف دیگر، این گیاه می تواند طول مدت درمان و تداوم سرماخوردگی و آنفلونزا را کاهش دهد. اگر از ورم مفصل روماتیسمی رنج می برید و مصرف داروهای ضد التهابی استروئیدی برایتان خوب نیست، این گیاه آرامش نسبی بدون عوارض جانبی ببار
می آورد. برای تحریک سیستم کلی ایمنی بدن در طول دورة‌سرماخوردگیها، آنفلونزا، عفونت قسمت فوقانی تنفسی یا عفونت مثانه، می توانید یکی از اشکال درمانی این گیاه را انتخاب و روزانه سه بار مصرف کنید:
* چای تهیه شده از یک تا دو گرم ریشه خشک.
* دو تا سه میلیلیتر از عصاره استاندارد 22 درصد اتانولی حاوی 2/4 درصد بتا 2-1 فروکتوفرانوزید.
* عصاره مایع (1:1):0/5 تا 1 میلی لیتر.
* تنتور (1:5): 1 تا 3 میلی لیتر.
* عصاره تثبیت شده تازه: 0/75 میلی لیتر.
برای درمان ورم مفصل، روزانه 15 قطره از عصاره استاندارد تولیدی کارخانه معتبر برای درمان جراحات دیر خوب شونده از انواع پماد یا کرم این گیاه بسته به موضع زخم استفاده کنید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا، گیاه راخ پات را از نظر رتبه بی خطر بودن، درجه 1 طبقه بندی کرده است، و از اینرو این گیاه تا زمانی که از سوی پزشک معالج شما تجویز میشود یا همانطوری که در عنوان و برچسب تولیدی آن قید شده گیاهی بی خطر است. مصرف مداوم آن در آلمان محدود به هشت هفته درمان است. مصرف طولانی آن را با پزشک معالج خود در میان بگذارید.
راخ پات عضوی از "تیره کاسنی ها" است و در نتیجه بندرت می تواند سبب واکنش آلرژیک گردد. این گیاه دارویی را از طریق دهان مصرف کنید، ممکن است با نوعی احساس کرخ شدن و سوزش روبرو شوید. لیکن این حالت پدیده ای طبیعی است و به زودی از بین می رود. پاره ای موارد بثورات و خارش پوست بدن ناشی از مصرف فرآورده های این گیاه دارویی گزارش شده است اما این موارد نادر است. اگر مبتلا به سل، سرطان خون، دیابت، بیماریهای روماتیسمی، اسکلروز متعدد (MS)، ایدز هستید یا از بیماری خود ایمنی رنج می برید، از مصرف فرآورده های این گیاه پرهیز کنید. اگر باردار هستید قبل از مصرف راخ پات با پزشک معالج خود مشورت کنید.
تداخل های احتمالی
اگر تحت درمان داروهای سرکوب کننده ایمنی (ایمنوساپرسیو) هستید از مصرف راخ پات اجتناب ورزید.
رازیانه
Anethom grareoles L.
مشخصات گیاه :
گیاهی است یکساله با ساقه منشعب و پوشیده از یک گرده سبز مایل به آبی است که در انتهای ساقه های گل های چتری به رنگ زرد طلایی می باشد . گیاهی است علفی و پایا از خانواده چترپایان (Apiaceae) که میوه های آن قابل استفاده است .
موارد استفاده :
در قدیم به عنوان یک گیاه دارویی بر علیه سرفه ، سردرد، و برای تهیه مرهم به کار می رفته است و امروزه به عنوان یک گیاه معطر در باغچه و مزارع می کارند .
خواص درمانی دیگر این گیاه ، ضد نفخ ، ضد اسپاسم خفیف گوارش ، به عنوان افرایش دهنده شیر مادر به کار می رود .
آثار فارماکولوژیک :
اسانس رازیانه روی عضلات صاف حیوانات اثر اسپاسمولیتیک دارد و پلیمر های آنتون موجود در گیاه که ترکیبات استروژنیک فعال است ، به عنوان آثار افزاینده شیر مادران می باشد.
مقدار مصرف :
7-5 گرم از میوه یا اسانس آن در روز می شود استفاده کرد
منع مصرف و عوارض جانبی :
مصرف زیاد از حد از میوه رازیانه می تواند اثرات سمی داشته باشد
زالزالک
Hawthorn
زالزالک در اروپا، به ویژه در المان برای معالجه بیماران مبتلا به فعالیت نامنظم قلب مورد استفاده قرار می گیرد. زالزالک در دمان آنژین، سفتی رگها و برخی از انواع خفیف بی نظمی ضربان قلب نیز مؤثر است. اگر پزشک معالج شما مصرف زالزالک را برایتان توصیه کرده است، احتمالاً از بیماری قلبی خیلی جزئی رنج می برید و مطالعات به عمل آمده نشان می دهد که زالزالک می تواند در کنترل آن به شما کمک کند.
معرفی گیاه
زالزالک یک گیاه تیغ دار معمول است که طول آن به پنج پا می رسد و در دامنه کوهها و اراضی جنگلی آفتابی در سرتاسر جهان می روید. گلهای این گیاه در ماه "می" شکوفه می دهد اما به رغم اینکه زالزالک جزو تیره گیاهان طبی مانند انواع رز است لیکن گلهای این گیاه معطر نیست. گلهای آن در بوته های کوچک رشد می کنند و به رنگ سفید، قرمز یا صورتی هستند.
دانه های کوچک این گیاه که به آنها زالزالک گفته میشود پس از شکوفایی گلها رشد می کنند. میوه این گیاه معمولاً پس از رسیدن رنگ قرمز به خود می گیرند اما رنگ سیاه آن نیز یافت میشود. برگهای زالزالک درخشان است و به اشکال و اندازه های گوناگون رشد می کنند.
ترکیبات گیاه
تهیه دارو از زالزالک از برگها، دانه و گاهی اوقات از گلهای آن (فقط گلهای سفید خواص درمانی دارند) آغاز میشود. این قسمتها خشکانده میشوند و سپس به پودر تبدیل می شوند. پودر تهیه شده به صورت انواع کپسول در می آید یا توأم با آب به الکل یا گلیسرین (مایعی شیرین و غلی الکلی) اضافه میشود. در نتیجه نوع مایع آن را نیز می توان تهیه کرد. اگر الکل و آب با مواد گیاهان طبی مخلوط و مایع دارویی از آن تهیه شود، در آن صورت الکل و آب ترکیبی قابل هضمتر را تشکیل خواهند داد.
اشکال موجود
زالزالک به صورت انواع کپسول، تنتور، عصاره های مایع استاندارد یا عصاره های جامد عرضه میشود. می توان از برگها، گلها و دانه های زالزالک خشک چای نیز درست کرد
نحوه مصرف
درصدد تهیه و مصرف فرآروده های استاندارد زالزالک باشید. در پی مصرف نوعی محصول زالزالک باشید که برچسب روی آن مؤید محتوای استاندارد حاوی 4 تا 10 میلی گرم فلاونویی یا 30 تا 160 میلی گرم پروسیانیدین الیگومریک و یا 1/8 درصد رامنوسید ویتکسین یا 10 درصد پروسیانیدین باشد. اگر برای نارسایی یا آنژین قلبی ناگزیر به مصرف زالزالک هستید، لازم است مصرف آنرا حداقل قبل از احساس هر نوع نتیجه ای به مدت شش هفته و روزی سه بار ادامه دهید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا زالزالک را از نظر بی خطر بودن درجه 1 ارزیابی کرده است که این ارزیابی نشاندهنده این است که گیاه مزبور ضمن میزان بالای مصرفی خیلی بی خطر است. حتی با وجود این حالت، همواره عاقلانه خواهد بود اگر دستورالعمل دوز مصرفی آن رعایت شود. در صورت باردار بودن از مصرف زالزالک پرهیز شود.
توجه به هر نوع تغییری که در طول مصرف زالزالک احساس می کنید فوق العاده حائز اهمیت است. درد زیاد، حملات زیادتر آنژین، تحلیل و ضعف بیشتر در طول قدم زدن یا ورزش کردن جملگی دلایل خوبی دال بر ضرورت اجتناب از مصرف زالزالک است و لازم است بلافاصله با پزشک معالج خود مشورت کنید. اگر با هیچکدام از این علایم بیماری مواجه نیستید، در صورت حصول بهبود پس از شش هفته درمان با زالزالک با پزشک معالج خود صحبت کنید. روند پیشرفت شما حتی اگر احساس می کنید دارید بهتر می شوید باید تحت نظر پزشک باشد.
تداخل های احتمالی
زالزالک اثرات درمانی دیژیتالیس دیگوکسین را تشدید می کند و از اینرو در صورت مصرف دیژیتالیس از مصرف توأم زالزالک بپرهیزید. زالزالک می تواند در کنار سایر تقویت کننده ها (نظیر منیزیم یا ویتامین B6) یا گیاهان دارویی (مانند سیر یا قارچ خوراکی ریشی) در درمان سیستم قلبی- عروقی اثرات مثبتی بر جای گذارد.
زرشک
Barberry
مصرف طبی زرشک به دورة مصر باستان می رسد که فراعنه و ملکه ها، این گیاه را با تخم رازیانه به منظور درمان طاعون مصرف می کردند. امروزه، گفته میشود این گیاه درد مفصلی، روماتیسم و تورم ناگهانی پسوریازیس را تسکین می بخشد. انواع عفونتهایی که زرشک می تواند در درمان آنها مؤثر واقع شود عبارت است از: عفونت گلو، مجاری ادراری، مجاری معده ای- روده ای، ریه ها، عفونتهای مخمری و اسهال.
سبوس ریشه و ساقه این گیاه خاصیت درمانی دارد. ریشه وساقه این گیاه زردرنگ است و اروپاییها و آمریکای شمالی برای رنگ آمیزی لباس از آن استفاده می کردند. اما ترکیبات موجود در سبوس این گیاه زرشک را به عنوان یک گیاه درمانی مطرح کرده است. سبوس و پوسته این گیاه درمانی مطرح کرده است. سبوس و پوسته این گیاه حاوی الکالوئید هست، که به عقیده برخی از افراد آنتی بیوتیک است و به عقیده متخصصان طب گیاهی سبب تحریک خاصیت ضد عفونی غشای مخاطی بدن میشود.
به منظور پی بردن به این ادعا، اگر قطره ای زرشک را روی زبان خود بگذارید، دهان شما آبکی خواهد شد. این بدان معنا نیست که زرشک طعم خوبی دارد، بلکه این گیاه تقریباً تلخ است بلکه به گفته کارشناسان طب گیاهی، وقتی دهان شما آبکی میشود سبب میشود که بتوانید با عفونت مبارزه کنید. این گیاه در اثر تحریک بخشهایی از سیستم ایمنی بدن این اثر را بر جای می گذارد.
معرفی گیاه
زرشک گلی است که طول آن به 9 پا می رسد، و دارای شاخه های خاکستری است. برگهای آن دارای دندانه های سونی است. بین ماههای آوریل و ژوئن غنچه ها و گلهای زرد روشن از آن جوانه می زنند. این غنچه ها و گلها در فصل پاییز رنگ قرمز گیلاسی به خود می گیرند که به صورت بوته های خمیده رشد می کنند. می توانید از زرشک رسیده برای تهیه مربا استفاده کنید، یا آنرا همانند "قرقاط" مصرف کنید. زرشک کمی ترشتر است ولی به اندازه قرقاط تلخ نیست.
ترکیبات گیاه
سبوس و ریشة زرشک حاوی انواع بسیاری از مواد شیمیایی به نام "آلکالوئید ایزوکینولین" است. دانشمندان و محققان این ترکیبات را در طول سالیان متمادی مورد تحقیق و بررسی قرار داده اند، و پی بردند که آنها در واقع خواص آنتی بیوتیکی دارند. برخی از آنها باعث پایین آوردن تب، کاهش تورم و فشار خون شده و به تنظیم ضربان قلب و انقباض عضلات قلب کمک می کنند.
اشکال موجود
زرشک در شکل چای، کپسول، عصاره ها، مایع یا تنتورها و یا پماد موضعی عرضه میشود. عصاره های حاصل از این ماده به صورت دارویی حاوی 8 تا 12 درصد محتوای الکالوئید ایزوکینولین استاندارد شده است.
نحوه مصرف
اگر به علت عفونتهای مکرر غالباً آنتی بیوتیک زیاد مصرف کرده اید، پزشک شما به عوض داروهای تجویزی، ممکن است داروهای گیاهی را نیز مدنظر قرار دهد. دلایل متعددی برای این ادعا وجود دارد. زرشک می تواند احساس سرحال بودن به شما دهد و شما را از سایر معالجات نجات دهد. همچنین، میزان مقاومت به آنتی بیوتیکها رو به افزایش است. به منظور رهایی از این وضعیت. بسیاری از معالجین به سایر راههای درمان بیماریها روی می آورند. دلیل دیگر این است که بدن شما در واکنش به انواع آنتی بیوتیکها دچار تغییرات میشود و این تغییرات همیشه خوب نیست. فلور نرمال که در بدن همه ما وجود دارد و ما را در مبارزه با عفونت کمک می کند، می تواند در اثر مصرف مکرر آنتی بیوتیکها از بین برود. درمانگر ممکن است شما را یاری کند تا این "باکتری خوب" good bacteria را از طریق رهایی مقطعی از مصرف انواع آنتی بیوتیکها، دوباره در خود بازیابید.
بنا به دلایل مشابه. پماد زرشک را نیز می توان برای درمان ورم مفاصل یا پسوریازیس تجویز کرد، چون داروهایی که به طور مرتب برای درمان این حالات مصرف میشوند ممکن است تعادل بدن شما را مختل سازند. غالباً عوارض جانبی ناشی از معالجات درمانی قوی سبب تحریک واکنشهایی در بدن میشوند که به مثابه یک بیماری کاملاً جدید می تواند جلوه کند. صرفنظر از هرگونه دلیل، وقتی درمانگر شما بداند که قطع مصرف دارو هیچگونه خطری برای سلامتی شما ندارد، می تواند در عوض، مصرف زرشک را تجویز کند. زرشک همچنین می تواند به عنوان یک روش پیشگیرانه توصیه شود. هرگز نباید بیش از پنج تا هفت روز زرشک مصرف کرد. اگر معده شما حساس است، مصرف این ماده به مدت سه تا پنج روز احتمالاً کافی است. برای درمان گلودرد، عفونتهای مثانه، اسهال، برونشیت یا عفونتهای مخمری از اشکال قابل مصرف زرشک حالت مورد نظر را بر گزینید:
چای: 2 تا 4 گرم ریشه خشک زرشک خیس خورده، روزانه 3 بار.
تنتور: (محلول 1/5 ساخته شده از گیاه و الکل یا گل، الکل و آب) به میزان 3 تا 6 میلی لیتر (1/2 یا 1/2 1 قاشق چایخوری، روزانه سه بار)
عصاره های خشک: 250 تا 500 میلی گرم، روزانه سه بار.
برای درمان آرتریت، پسوریازیس، ناراحتیهای پوستی: 10 درصد عصاره زرشک را روزانه سه بار روی پوست بدن بمالید.
باید توجه داشت که پاره ای از عفونتها در صورت مصرف نکردن آنتی بیوتیک ممکن است خطرناک باشند. هرگز در این فکر نباشید که در صورتی که بدن شما به آنتی بیوتیک قویتر نیاز دارد به جای آن از گیاهانی مانند زرشک استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که دستورالعملهای درمانگر خود را رعایت می کنید.
نکات احتیاطی
اگر زرشک به صورت صحیح استفاده شود ماده دارویی بی خطری است، اما در صورت باردار بودن از مصرف آن اجتناب ورزید.
تداخل های احتمالی
میزان مصرف بالای این گیاه به مدت طولانی می تواند سبب ناراحتی معده و روده هاا شود، و جذب ویتامین B کافی در بدن را مشکل کند.
زنجبیل
Ginger
زنجبیل اصالتاً یک گیاه چینی و هندی است و در این کشورها در طول بیشتر از 4000 سال در پخت و پز غذا مصرف شده است. از آنجا که مردم علاقه وافری به طعم تند و بوی معطر آن داشته اند و نوعی خاصیت گرمایی داشته و برای درمان درد معده مؤثر بوده است، کاشفان و جهانگردان در سرتاسر نقاط گرمسیری آن را کشت داده اند. ریشه این گیاه در درمان سرگیجه، تعریق، تهوع و استفراغ ناشی از بیماریهای حرکتی یا دریازدگی مؤثر واقع میشود. این گیاه همچنین گلودرد، سردردها، پاره ای از انواع دردهای قاعدگی و آرتریت و تب و درد ناشی از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا را درمان می کند.
معرفی گیاه
ساقه های ریشه دار زنجبیل عبارت از دکمه ای به هم پیچیده، ضخیم و قهوه ای روشن است که می توانید از بازار محلی نیز آنرا تهیه کنید. از آنجا که زنجبیل نوعی گیاه زیرزمینی است لذا ساقة ریشه دار این گیاه بخشی از ساقه اصلی است که برحسب انفاق در زیرزمین رشد و نمو پیدا می کند. ریشه اصلی این گیاه از گره های موجود روی ساقه های ریشه دار آن نمو می کند. بالای سطح زمین ساقه های 12 اینچی دارای برگهای طولانی، باریک، کج و معوج و سبز با گلهای سفید و سبز مایل به زرد قرار دارد.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصله از زنجبیل از ریشه تازه یا خشک آن یا از طریق تقطیر روغن از ساقه آن تهیه میشود.
اشکال موجود
پس از قطع ساقة ریشه دار این گیاه، مواد شیمیایی فعال موجود در گیاه از قبیل "زینجیبرن"، "بنزابولن"، "جینجرول"، "شوقول" خاصیت ذاتی خود را از دست می دهند. شرکتهای دست اندرکار و فعال در زمینه فرآورده های گیاهی، زنجبیل را به صورت عصاره، تنتور، انواع کپسول یا روغن آن عرضه می کنند تا از زایل شدن این مواد شیمیایی جلوگیری شود. بنابراین فرآورده هایی را مصرف کیند که به وضوح در برچسب خودش میزان زنجبیل مورد مصرف شما را ذکر کرده باشد.
می توانید ریشه زنجبیل تازه را نیز بخرید، و با دکم کردن تکه های آن به اندازه نصب کف دست یا با نصف قاشق چیاخوری دکمه رنده شده، شسته شده و پوست دار در آب گرم یا با ریختن نیم لیتر آب جوش روی 30 گرم ساقه ریشه دار، چای زنجبیل درست و مصرف کنید. برای اینکار بگذارید چای مورد نظر به مدت 15 دقیقه دم بکشد و سپس روزانه دو لیوان از آنرا میل کنید. دیگر منبع مناسب تهیه زنجبیل همانا زنجبیل کریستال شده است. لیکن فریب لایه پوششی قندی آن را نخورید. چون زنجبیل کریستال شده مزة تندی دارد
نحوه مصرف
نحوه مصرف فرآورده های زنجبیل به سلیقه شخصی شما و آنچه شما را آزار می دهد، بستگی دارد. در کل، نباید روزانه بیشتر از دو تا چهار گرم زنجبیل مصرف کنید، چرا که علاوه بر میزان زنجبیلی که مصرف می کنید ممکن است مقداری از این ماده را نیز از طریق برنامه غذایی (یعنی از موادی نظیر آبجو زنجبیل، نان شیرینی زنجبیل دار، نان زنجبیل دار یا مواد غذایی مخلوط و سرخ شده) جذب کنید. اگر زنجبیل تازه مصرف می کنید، حتماً مقدار مصرفی را وزن کنید تا تقریباً دریابید که چه حدی از آن معادل 2 تا 4 گرم است.
برای درمان، تهوع، گاز معده یا سوء هاضمه روزانه 2 تا 4 گرم ریشه تازه (معادل 0/25 تا 1 گرم پودر ریشه) یا 1/5 تا 3 میلی لیتر تنتور آنرا مصرف کنید.
برای پیشگیری از استفراغ، هر 4 ساعت یک گرم پودر زنجبیل (نصف قاشق چایخوری) یا معادل آن یا روزانه سه بار دو عدد کپسول زنجبیل(یک گرم) مصرف کنید. البته می توانید یک تکه 8 گرمی زنجبیل تازه را نیز بجوید.
برای بیماریهای ناشی از سرماخوردگی، تب ناشی از آنفلونزا، گلودرد، گرفتگیهای ناشی از قاعدگی یا سردرد، دو قاشق غذاخوری از دم کرده زنجبیل یا چندین ورق از ساقه ریشه دار تازه آنرا بخور دهید. برای درمان درد ورم مفاصل از آب، عصاره یا چای زنجبیل تازه به میزان روزانه 4 گرم مصرف کنید یا روغن آنرا روی مفصل دردناک بمالید یا ریشه تازه آنرا در ضماد داغ یا گازهای ضمادی قرار دهید و روی نقاط دارای درد بگذارید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا ریشه زنجبیل تازه را از نظر درجه بندی سلامتی و بی خطری در ردیف اول قرار داده است لذا زنجبیل گیاهی بی خطر و وسیع الطیف است. با این وجود میزان تجویزی آن باید رعایت شود. انجمن آمریکایی مذکور ریشه زنجبیل خشک را در مرتبة دوم سلامتی و بی خطری قرار داده است و توصیه می کند که از مصرف آن در طول بارداری اجتناب گردد.
برخی از زنان برای رهایی از علایم بیماری صبح دم از زنجبیل استفاده می کنند لیکن مصرف زنجبیل برای این هدف بحث انگیز است. برای رعایت اصول ایمنی و سلامتی هرگز نباید بیش از میزان معمولی آن مصرف گردد. زنجبیلی که به عنوان بخشی معمولی از برنامه غذایی فرد مصرف می شود بی خطر تلقی می شود.
اگر از سنگ صفرا رنج می برید، از مصرف زنجبیل بپرهیزید. هر چند که مصرف زنجبیل معمولاً فاقد عوارض جانبی است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند سبب گرمازدگی جزیی گردد.
تداخل های احتمالی
اگر داروهای تهیه شده از سیر یا داروهای ضد انعقادی نظیر وارفارین یا داروهای مربوط به درمان دیابت مصرف می کنید و می خواهید جهت پیشگیری از بیماری مسافرت، سرگیجه، میگرن، گرفتگیهای رحمی یا ورم مفاصل زنجبیل مصرف کنید، ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. هر چند هیچ مطالعه ای تداخل این گیاه دارویی را با سایر داروها نشان نداده است، لیکن این خطر وجود دارد که زنجبیل اثرات برخی از این داروها را خنثی و یا تشدید کند.
وبلاگ گیاهان دارویی
